ลั่วชิงยวนที่กำลังพิงกรงอยู่ ถูกเฆี่ยนมาจากด้านนอก
ดวงตาของนางแดงก่ำและเต็มไปด้วยความโกรธ
ก่อนจะหลีกเลี่ยงการโจมตีของหมาป่าอีกครั้ง
สิ่งที่เหยียนหน่ายซินทำนั้นน่ารังเกียจนัก!
ลั่วชิงยวนเผชิญกับการกัดและการคุกคามของหมาป่าในกรง และยังต้องรับแส้ยาวของเหยียนหน่ายซิน จากนอกกรงด้วย!
ทันทีที่นางเข้าใกล้กรงเหยียนหน่ายซินจะเฆี่ยนแส้ใส่อย่างไร้ความปรานี
เสียงคำรามและแส้ยาวดังก้องอยู่ในห้องโถงอันเงียบสงบนี้ ทำให้หัวใจของผู้คนสั่นสะท้าน
“มัวแต่หลบอยู่ไย! ลุกขึ้นมาเอาชนะข้าให้ได้สิ! เจ้าแข็งแกร่งมากมิใช่รึ?!” เหยียนหน่ายซินเฆี่ยนตีนางอีกครั้ง
ลั่วชิงยวนได้รับบาดเจ็บ นางจะกล้าต่อสู้กับหมาป่าจนตายกันไปข้างได้อย่างไร นางคงทำได้เพียงลดทอนความแข็งแกร่งทางกายภาพของหมาป่าเท่านั้น
ตอนนั้นนางถึงจะหาโอกาสสู้กลับได้
กรงไม่ได้มีขนาดใหญ่เลยแม้แต่น้อย และเหยียนหน่ายซินก็เฝ้าดูอยู่นอกกรงอย่างกระตือรือร้นอีกด้วย นั่นทำให้พื้นที่สำหรับลั่วชิงยวนยิ่งแคบลงไปอีก
ลั่วเยวี่ยอิงที่กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงนั้นแตกต่างจากคนรอบข้าง นางยิ้มและสนุกสนาน
คนที่อยู่ในกรงคือลั่วชิงยวน
นางก็มีวันแบบนี้กับเขาด้วยเหมือนกัน!
ช่างวิเศษจริง ๆ!
น่าเสียดายที่ท่านอ๋องมิได้มาเห็นสิ่งนี้
……
ฟู่เฉินหวนและฟู่จิ่งหลีกำลังเดินออกจากห้องของฟู่อวิ๋นโจวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“แปลกมาก เราไม่พบหลักฐานใดที่จะพิสูจน์ได้ว่าพี่สะใภ้สามเป็นผู้บริสุทธิ์เลยหรือ?”
“ร่องรอยของการต่อสู้ชัดเจนมาก แต่พี่ห้าไม่รู้วรยุทธ เขาจะต่อสู้แบบนั้นกับพี่สะใภ้สามได้อย่างไร”
ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและคิดว่า “ข้ามักจะรู้สึกอยู่เสมอว่ามีบุคคลที่สามอยู่ในห้องในคืนนั้น แต่ตอนนี้ไม่มีร่องรอยเหลือแล้ว”
“เจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่มิเห็นผู้ต้องสงสัยออกไปจริง ๆ เหรอ?”
ฟู่จิ่งหลีส่ายหน้า “ข้าสอบปากคำเขามาทั้งวันแล้ว และไม่มีใครเห็นคนต้องสงสัยเข้าออกเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...
กลับมาแล้ว ว้าวววววววววววว...
หายยาววววววววววววว😒😒😒...
อัพต่อหน่อยค่ะแอด พลีสสสสสสสสสสสส...