ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 693

ลั่วชิงยวนที่กำลังพิงกรงอยู่ ถูกเฆี่ยนมาจากด้านนอก

ดวงตาของนางแดงก่ำและเต็มไปด้วยความโกรธ

ก่อนจะหลีกเลี่ยงการโจมตีของหมาป่าอีกครั้ง

สิ่งที่เหยียนหน่ายซินทำนั้นน่ารังเกียจนัก!

ลั่วชิงยวนเผชิญกับการกัดและการคุกคามของหมาป่าในกรง และยังต้องรับแส้ยาวของเหยียนหน่ายซิน จากนอกกรงด้วย!

ทันทีที่นางเข้าใกล้กรงเหยียนหน่ายซินจะเฆี่ยนแส้ใส่อย่างไร้ความปรานี

เสียงคำรามและแส้ยาวดังก้องอยู่ในห้องโถงอันเงียบสงบนี้ ทำให้หัวใจของผู้คนสั่นสะท้าน

“มัวแต่หลบอยู่ไย! ลุกขึ้นมาเอาชนะข้าให้ได้สิ! เจ้าแข็งแกร่งมากมิใช่รึ?!” เหยียนหน่ายซินเฆี่ยนตีนางอีกครั้ง

ลั่วชิงยวนได้รับบาดเจ็บ นางจะกล้าต่อสู้กับหมาป่าจนตายกันไปข้างได้อย่างไร นางคงทำได้เพียงลดทอนความแข็งแกร่งทางกายภาพของหมาป่าเท่านั้น

ตอนนั้นนางถึงจะหาโอกาสสู้กลับได้

กรงไม่ได้มีขนาดใหญ่เลยแม้แต่น้อย และเหยียนหน่ายซินก็เฝ้าดูอยู่นอกกรงอย่างกระตือรือร้นอีกด้วย นั่นทำให้พื้นที่สำหรับลั่วชิงยวนยิ่งแคบลงไปอีก

ลั่วเยวี่ยอิงที่กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงนั้นแตกต่างจากคนรอบข้าง นางยิ้มและสนุกสนาน

คนที่อยู่ในกรงคือลั่วชิงยวน

นางก็มีวันแบบนี้กับเขาด้วยเหมือนกัน!

ช่างวิเศษจริง ๆ!

น่าเสียดายที่ท่านอ๋องมิได้มาเห็นสิ่งนี้

……

ฟู่เฉินหวนและฟู่จิ่งหลีกำลังเดินออกจากห้องของฟู่อวิ๋นโจวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“แปลกมาก เราไม่พบหลักฐานใดที่จะพิสูจน์ได้ว่าพี่สะใภ้สามเป็นผู้บริสุทธิ์เลยหรือ?”

“ร่องรอยของการต่อสู้ชัดเจนมาก แต่พี่ห้าไม่รู้วรยุทธ เขาจะต่อสู้แบบนั้นกับพี่สะใภ้สามได้อย่างไร”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและคิดว่า “ข้ามักจะรู้สึกอยู่เสมอว่ามีบุคคลที่สามอยู่ในห้องในคืนนั้น แต่ตอนนี้ไม่มีร่องรอยเหลือแล้ว”

“เจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่มิเห็นผู้ต้องสงสัยออกไปจริง ๆ เหรอ?”

ฟู่จิ่งหลีส่ายหน้า “ข้าสอบปากคำเขามาทั้งวันแล้ว และไม่มีใครเห็นคนต้องสงสัยเข้าออกเลย”