ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 71

ฟู่เฉินหวนประคองลั่วเยวี่ยอิงขึ้น มองลายนิ้วมือที่โดดเด่นทั้งห้าบนหน้าของนาง ก็พลันหน้าซีด มองด้วยสายตาเจตนาฆ่าไปที่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด ไม่ใช่คราวแรกอยู่แล้ว”

น้ำเสียงเย็นชาของนาง แต่ก็เผยข้อมูลมากมาย ทำให้ผู้คนเดากันไปต่าง ๆ นานา

ฟู่เฉินหวนมองว่านางจงใจ กำหมัดแน่น ระงับความโกรธไว้ ก่อนตำหนิว่า “ขอโทษเยวี่ยอิงซะ!”

“หม่อมฉันไม่ขอโทษ มีอันใดเล่า?!” ลั่วชิงยวนเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างดื้อรั้น ด้วยสายตาที่เฉียบคม "นางใส่ร้ายหม่อมฉันก่อน นางสร้างปัญหาก่อน คนที่ควรขอโทษคือนาง! เหตุใดหม่อมฉันต้องขอโทษ!”

อยากให้นางขอโทษลั่วเยวี่ยอิง ชาตินี้ก็เป็นไปไม่ได้!

ลั่วเยวี่ยอิงแกล้งทำเป็นใจดีและโผเข้าไปในอ้อมแขนของฟู่เฉินหวน ร้องไห้เสียใจและพูดว่า “ช่างมันเถิดท่านอ๋อง ท่านพี่ของหม่อมฉันนิสัยเช่นนี้มาตลอด นางทำอะไรผิดก็ไม่เคยยอมรับหรอกเพคะ”

ลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้ จู่ ๆ ฟู่เฉินหวนก็แน่นหน้าอกโดยไม่มีเหตุผล ความโกรธที่อธิบายมิได้พุ่งไปที่ด้านบนศีรษะ แม้ว่าจะยับยั้งชั่งใจตน แต่ยังคงดุลั่วชิงยวนอย่างดุเดือด “ข้าจะพูดอีกครั้ง ขอโทษเยวี่ยอิงซะ! ไม่เช่นนั้นเจ้าก็ไสหัวกลับไปที่จวนอัครเสนาบดีบัดเดี๋ยวนี้!”

คำพูดนี้ทำให้ผู้คนรอบข้างตกใจ คำพูดของท่านอ๋องจะหย่ากับลั่วชิงยวนหรือ?

ทุกคนคิดมิถึงว่า งานฉลองไหว้พระจันทร์ในวังหลวงวันนี้ยังมิทันเริ่ม ก็ได้ดูความตื่นเต้นมากมายเช่นนี้

อารมณ์ของลั่วชิงยวนก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน พูดอย่างเย็นชาว่า “หม่อมฉันมิได้กระทำอันใดผิด เหตุใดต้องขอโทษด้วย ท่านอ๋องทรงต้องการให้ทุกคนรู้เกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวศาลาแห่งนี้จริง ๆ ใช่หรือไม่เพคะ?"

ในวลานี้ มีคนพูดช่วยลั่วเยวี่ยอิงพูดว่า “พวกหม่อมฉันเห็นกับตาเอง ลั่วชิงยวนใส่อาภรณ์เมฆสีทองของศาลารุ้งเมฆาที่เป็นของปลอม ช่วงนี้ท่านอ๋องทรงกำลังตรวจตราอยู่ที่ถนนเชียนเมี่ยน พวกหม่อมฉันพอรู้ ก็พูดกับลั่วชิงยวนเพียงสองสามคำ นางก็มาทำร้ายคนอื่นเพคะ!”

“ใช่เพคะ และเยวี่ยอิงมิได้พูดอะไรกับนางเลย กลับอยากจะช่วยนาง แต่ถูกนางตบหน้าโดยไม่มีสาเหตุ ช่างป่าเถื่อนและไร้เหตุผลเสียจริงเพคะ!”

คนพวกนั้นเสียหน้าที่ถูกลั่วชิงยวนตอกหน้า พากันช่วยลั่วเยวี่ยอิงซ้ำเติม

ตอนนี้ลั่วชิงยวนหย่ากับท่านอ๋องต่อหน้าทุกคนแล้ว เป็นเรื่องดีจริง ๆ ที่ได้ยิน