ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 713

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง

นางเห็นองครักษ์เดินเข้ามา ก่อนจะดึงดาบออกจากฝัก

โม่เชียนคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบหน้า ความกลัวตายทำให้เขาตัวสั่นอย่างควบคุมมิได้

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเหยียนหน่ายซินดูดุร้าย นางหยิบดาบออกจากมือขององครักษ์และพูดอย่างหนักแน่น “เขาสมควรตายจริง ๆ หม่อมฉันจะฆ่าเขาด้วยมือของหม่อมฉันเอง!”

ทันทีที่นางพูดจบ ดาบยาวก็แทงเข้าที่ร่างของโม่เชียนโดยมิลังเลใจ

เมื่อนางแทงด้วยดาบหนหนึ่ง ก็เกิดกลัวว่าเขาจะมิตาย ดังนั้นนางจึงแทงด้วยแรงที่มากขึ้น เจาะเข้าไปในร่างของโม่เชียน

ปากของโม่เชียนมีเลือดออกอย่างหนัก เขามองไปยังสตรีที่หมายแทงเขาจนตายด้วยความตกใจ สตรีที่เขารักมากที่สุด สตรีที่เขาเต็มใจจะตายเพื่อนาง ในขณะนี้ ไม่มีความลังเล ไม่มีความเจ็บปวด และมีเพียงความโหดร้ายในสายตาที่เย็นชาของนางเท่านั้น

เมื่อเห็นการกระทำที่เด็ดขาดของเหยียนหน่ายซิน ไทเฮาก็ตกใจเช่นกัน แต่แล้วนางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ลากศพเขาออกไป” ไทเฮาสั่งอย่างเย็นชา

ศพถูกลากออกไป เหยียนหน่ายซินไม่แม้แต่จะมอง นางโยนดาบเปื้อนเลือดในมือทิ้ง สีหน้ามิเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองไปยังเหยียนหน่ายซิน

ไม่มีความเศร้าโศกในดวงตาของสตรีผู้นี้

แต่นางเห็นกับตาตัวเองว่าเหยียนหน่ายซินมีความทะเยอทะยานในสายตาอย่างชัดแจ้ง นางมิอยากเป็นฮองเฮาและอยากแต่งงานกับบุรุษอื่น

โม่เชียนดูเหมือนจะเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง

แล้วเหตุใดเหยียนหน่ายซินถึงทำเช่นนี้? เหตุใดจึงอยากได้อำนาจแต่ไม่อยากเป็นฮองเฮา?

ลั่วชิงยวนมิอาจจับต้นชนปลายได้ครู่หนึ่ง

ทันใดนั้นไทเฮาก็พูดว่า “ชิงยวน เจ้าเห็นแล้วหรือไม่?”

“เหยียนหน่ายซินฆ่าโม่เชียนด้วยมือของนางเอง นั่นก็แปลว่านางกับโม่เชียนย่อมไม่มีความสัมพันธ์กัน”

ลั่วชิงยวนดูสงบ “เช่นนั้นไทเฮาหมายความว่าหม่อมฉันจงใจใส่ร้ายเหยียนหน่ายซินหรือเพคะ?”

ไทเฮาทรงยิ้มอย่างมีพระกรุณาอย่างยิ่ง แต่นั่นกลับทำให้คนรู้สึกแย่

“แน่นอนว่ามิใช่ เพราะสิ่งเหล่านั้นถูกค้นพบจากโม่เชียนจริง ๆ เรื่องนี้คงเป็นความเข้าใจผิด ชิงยวนมิได้จงใจใส่ร้ายใครหรอก”