ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 730

ลั่วชิงยวนเม้มริมฝีปากและเย้ยหยัน นางกำกริชจันทร์เสี้ยวในมือแน่นแล้วรีบก้าวไปข้างหน้า

ดวงตาของหมอกู้เปลี่ยนเป็นเย็นชา "เจ้ายังมิตายจริง ๆ!"

“เราสองพี่น้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเจ้า ชาติหน้าเราจะกลับมาแก้แค้น!” ดวงตาของหมอกู้เปลี่ยนเป็นเย็นชา และเขากัดฟัน หมายจะกินยาพิษ

แต่ทว่าลั่วชิงยวนเตรียมตัวมาอย่างดีและเตะเขาเสียก่อน ทำให้ยาพิษในปากของหมอกู้หลุดออก

“อยากตายรึ? มิง่ายแบบนั้นหรอก!”

หมอกู้ล้มลงกับพื้น จ้องมองนางด้วยความโกรธ และอยากจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย

ลั่วชิงยวนบีบแก้มของเขาแล้วมองดูเขาอย่างเหนือกว่า "หากเจ้ายังคำนึงถึงชีวิตหลังความตายอยู่ ก็ให้ความร่วมมือมาดี ๆ มิเช่นนั้น ข้าจะขุดศพพี่ชายทั้งสองคนของเจ้าขึ้นจากหลุม แล้วบดกระดูกให้เป็นเถ้าธุลีทีเดียว"

“มิยอมให้ไปเจอชีวิตหลังความตายแน่!”

โลงศพของสามพี่น้องกู้ล้วนสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษ เห็นได้ว่าพวกเขาหมายจะมีชีวิตที่ดีในชาติหน้าเพียงใด ดังนั้นพวกเขาจึงมิกลัวความตายในชีวิตนี้

อย่างไรก็ตาม คำพูดของลั่วชิงยวนดูคล้ายกับการเอามีดไปจ่อคอหมอกู้อย่างไรอย่างนั้น เขาตกใจและจ้องมองไปที่ลั่วชิงยวน “ลั่วชิงยวน อย่าใจร้ายเกินไปนัก!”

ลั่วชิงยวนเม้มริมฝีปากแล้วเยาะเย้ย “ข้ายังมีบางอย่างที่เลวร้ายยิ่งกว่านี้อีก”

“บางทีเจ้าน่าจะรู้เรื่องอาคมชั่วร้ายที่สามารถควบคุมวิญญาณของผู้คน กักขังเขาไว้ ให้ต้องทนทรมานตลอดไป”

“เจ้าอยากลองหรือไม่เล่า?”

ใบหน้าของหมอกู้ซีดลง เขามองดูลั่วชิงยวนด้วยความตกใจ นางจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้หมอกู้ล้มเลิกความคิดปลิดชีพตัวเองไปแล้ว

เมื่อเทียบกับความตาย การทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนั้นย่อมเจ็บปวดกว่า

ตอนนี้แม้แต่การปรารถนาในความตายก็กลายเป็นสิ่งมิอาจเอื้อม

หมอกู้มิคิดจะฆ่าตัวตายอีก ลั่วชิงยวนเห็นว่าเขาสิ้นหวัง จึงยิ้มอย่างพึงพอใจ และบอกกับเซียวชูว่า “เจ้าพาเขาออกไปได้”

“พ่ะย่ะค่ะ”