ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 736

ฟู่เฉินหวน!

ข้าง ๆ เขา บุรุษคนนั้นกำลังคว้าเชือก ดึงอย่างแรง แขวนฟู่เฉินหวนไว้สูง พยายามรัดคอเขา!

เมื่อเขาเห็นนาง สีหน้าของชายผู้นั้นก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

ลั่วชิงยวนมิลังเลเลยแม้แต่น้อย ดวงตาของนางเปลี่ยนเป็นเย็นชา ก่อนหยิบกริชจันทร์เสี้ยวออกมาจากเอว แล้วกวาดออกไป

สังหารอีกฝ่ายลงในกระบวนท่าเดียว

ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น มีเลือดไหลออกมาจากบาดแผลที่คอของเขา

ถนนสู่อเวจีและโรงเตี๊ยมอเวจีอะไรกัน? ดูอย่างไรก็คนชัด ๆ

เชือกหลุดออก และฟู่เฉินหวนร่วงหล่นลงกับพื้น แต่ลำคอของเขายังถูกรัดและกำลังตะเกียกตะกายดิ้นรน

ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าทันที นางหยิบยาแก้พิษเข้มข้นออกมาแล้วยัดเข้าไปในปากของฟู่เฉินหวน

“มีสติหน่อย!”

นางดึงมือของฟู่เฉินหวนออกจากลำคอของตัวเองอย่างแรง และตบแก้มเท่าที่แก้มเขาซ้ำ

ในไม่ช้า ฟู่เฉินหวนก็รู้สึกตัว เมื่อเขาเห็นนาง เขาก็สะดุ้ง “นี่…”

“ท่านมาคนเดียวหรือ?” ลั่วชิงยวนถาม

คิ้วของฟู่เฉินหวนกระตุก เขาลุกขึ้นยืน "ยังมีเซียวชูด้วย"

ลั่วชิงยวนรีบออกจากห้องไปทันที

นางเตะประตูห้องข้างๆ ให้เปิดออก ก่อนจะได้พบเซียวชูตามที่คาดไว้

เขาเองก็ถูกรัดคอด้วยเชือกเหมือนกัน

สิ่งที่แปลกคือเชือกพันอยู่ตรงมุมโต๊ะ และช่องเปิดของเชือกนั้นกว้างมาก เพียงแค่จับเชือกแล้วโยนขึ้นไป ก็สามารถหลุดพ้นจากอันตรายได้

แต่ทว่าเซียวชูเพียงแค่จับเชือกรอบคอของตัวเองอย่างสิ้นหวัง สองขาเตะไปมาอย่างทุรนทุราย

ลั่วชิงยวนฆ่าชายคนนั้นทันที ตัดเชือก ช่วยเซียวชูและป้อนยาแก้พิษให้เขา

เซียวชูก็ตื่นฟื้นคืนสติขึ้นมาได้เช่นกัน

เมื่อเซียวชูถูกดึงขึ้นมาจากพื้น เสียงการต่อสู้ที่ดุเดือดก็ดังออกมาจากข้างนอก

ลั่วชิงยวนรีบออกจากห้องและเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังล้อมฟู่เฉินหวนเอาไว้