ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 740

ฟ่านซานเหอยังคงมิตอบ

หลังจากที่เขาตั้งสติได้ เขาก็ทักทายฟู่เฉินหวนด้วยรอยยิ้ม “คราวนี้ท่านอ๋องเสด็จมากะทันหันและมิได้แจ้งล่วงหน้า ท่านคงเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาหลายวัน เรียนเชิญท่านอ๋องประทับและจิบชาสักถ้วยก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

ฟู่เฉินหวนมิรีบร้อนและเดินตามฟ่านซานเหอเข้าไปข้างใน

ฟ่านซานเหอมิสนใจลั่วชิงยวนเลยแม้แต่น้อย

ลั่วชิงยวนเดินตามเขาไปที่ลานบ้าน แต่เดินตรงไปที่ลานด้านในเพื่อตามหาลั่วหลางหลาง

แต่ในทาง นางถูกสตรีนางหนึ่งในอาภรณ์สีแดงขวางไว้และมองนางอย่างตั้งแง่ “เจ้าเป็นใคร ผู้ใดอนุญาตให้เจ้าบุกเข้ามาในตระกูลฟ่านของข้า?”

ลั่วชิงยวนมองคนที่อยู่ตรงหน้านาง อีกฝ่ายสวมผ้าไหมและผ้าต่วนเนื้อดี ที่มือสวมกำไลหยก และปิ่นปักผมที่ทำจากทองคำ ซึ่งทั้งหมดนี้เผยให้เห็นรัศมีแห่งความมั่งคั่งของนาง

“เจ้าคืออนุของฟ่านซานเหอใช่หรือไม่?” ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย และน้ำเสียงของนางเย็นชาพอกัน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเฉินซวนอี๋ก็ซีดลง และนางก็พูดด้วยความโกรธ "เจ้าเป็นใคร กล้าพูดหยาบคายในตระกูลฟ่านของข้ารึ ใครก็ได้! พานางไปเดี๋ยวนี้!"

เหล่านางรับใช้รวมตัวกันและต้องการพาลั่วชิงยวนออกไป

แต่พวกนางถูกลั่วชิงยวนผลักออกไปอย่างเย็นชา

นางพูดอย่างเย็นชา "ข้ามิสนใจเจ้าหรอก ข้ามาที่นี่เพื่อพบฮูหยินฟ่าน ลั่วหลางหลาง"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฉินซวนอี๋ก็สะดุ้งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหัวเราะเย้ย “สาวน้อย เจ้าเป็นเพื่อนของลั่วหลางหลางนี่เอง”

“เจ้าคิดว่านางเป็นฮูหยินฟ่าน แต่เจ้าคิดผิดโดยสิ้นเชิง ในซีหยางไม่มีใครรู้เรื่องนั้นหรอก ข้าต่างหากที่เป็นฮูหยินฟ่าน!”

"หากเจ้าจะมาในฐานะแขก ข้าก็ยินดีต้อนรับ แต่หากเจ้าคิดจะมาหาเรื่องกัน ก็อย่าหาว่าข้ามิไว้หน้าเลย!"

“พวกเจ้ามานี่!”

เฉินซวนอี๋ทำราวกับเป็นฮูหยิน และในไม่ช้าคนรับใช้ของจวนก็มาถึง

พวกเขาล้อมรอบลั่วชิงยวนเอาไว้

ลั่วชิงยวนมิได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย นางมองไปที่เฉินซวนอี้อย่างเย็นชา “เป็นแค่อนุก็เรียกตัวเองว่าเป็นฮูหยินฟ่านเชียวรึ?”

เฉินซวนอี้มิใช่คนหน้าตาดีนัก นางมีคิ้วสูง โหนกแก้มยื่นออกมาเล็กน้อย แก้มตอบ และดวงตาดุ นั่นทำให้นางดูแข็งแกร่ง

ริมฝีปากของนางบางและดูคว่ำเล็กน้อย มันทำให้นางดูเป็นคนดุร้าย

ลั่วชิงยวนมิอาจจินตนาการได้ว่าคนที่อ่อนโยนอย่างลั่วหลางหลางจะต่อกรกับเฉินซวนอี๋คนนี้ได้อย่างไร

มิใช่ถูกรังแกจนตายหรอกหรือ?