ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 75

สายตานั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต บ่งบอกถึงเจตนาฆ่าอย่างแท้จริง!

ลั่วชิงยวนกำหมัดแน่นและพูดว่า “ท่านอ๋องลืมอะไรบางอย่างไปหรือไม่เพคะ? ”

แต่ฟู่เฉินหวนเพียงแค่มองนางอย่างข่มขู่ มองลั่วเยวี่ยอิงที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาอ่อนโยน ลูบไล้แก้มบวมแดงของนาง

ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและกังวลว่า “เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

ลั่วเยวี่ยอิงส่ายหัว น้ำตาเป็นประกายในดวงตา เอ่ยอย่างน่าสงสารว่า “ท่านอ๋อง หม่อมฉันมิรู้ว่าเหตุใดช่วงนี้ท่านพี่ถึงโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุบตีหม่อมฉันเสมอ หากหม่อมฉันทำอะไรผิด ท่านพี่ก็ควรบอกหม่อมฉัน”

ขณะที่พูด สายตาของนางก็มองไปที่ถุงหอมในมือของฟู่เฉินหวน สะอึกสะอื้นพูดว่า “นี่คือสิ่งที่แม่ของนางให้หม่อมฉัน หม่อมฉันพกติดตัวมาตั้งแต่เด็ก… ท่านพี่จะแย่งมันไป หม่อมฉันบอกว่านางจำผิดแล้ว นางก็ยังไม่ฟังหม่อมฉันอธิบาย... ”

ลั่วเยวี่ยอิงยิ่งพูดก็ยิ่งเสียใจมากขึ้น น้ำตาไหลลงมาบนหน้า

ฟู่เฉินหวนมองถุงหอมในมือ ก็ขมวดขึ้นทันที

ลั่วชิงยวนใจร้อนดั่งไฟ รีบพูดว่า “ท่านอ๋อง! โปรดอย่าลืมว่าท่านเคยสัญญาอะไรหม่อมฉันไว้! นั่นเป็นของที่ระลึกของแม่หม่อมฉัน!”

“หม่อมฉันเพียงต้องการถุงหอมนี้ สิ่งอื่นไม่ต้องการแล้ว พอรึไม่เพคะ?”

แม้ว่าจะไม่เห็นว่าในถุงหอมนี้มีอะไรกันแน่ แต่สามารถใช้สัญลักษณ์สุริยันจันทราได้ เป็นของสำคัญอย่างแน่นอน!

นี่ไม่เพียงเกี่ยวข้องกับตัวตนของแม่ของลั่วชิงยวนเท่านั้น มันเกี่ยวข้องกับการตายอันน่าสลดใจของนางด้วย!

นางเพียงต้องการถุงหอม ตราบใดที่ฟู่เฉินหวนให้ถุงหอมแก่นาง นางก็จะหย่ากับเขา! มิพัวพันยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป!

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในใจกระสับกระส่ายอยู่ครู่หนึ่ง

จนกระทั่งลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้เสียใจขึ้นมาอีก จู่ ๆ ก็ทำให้เขากังวลอย่างมาก

“คืนให้เจ้า เก็บไว้ให้ดี”

ลั่วชิงยวนมองฟู่เฉินหวนคืนถุงหอมนั้นให้ลั่วเยวี่ยอิงอย่างงงงุน

นางรู้สึกหายใจไม่ออกและพูดว่า “ฟู่เฉินหวน!”

ความโกรธในใจของนางกำลังจะกลืนกินนาง

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว เหลือบมองนาง สายตาเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีและพูดว่า “ถ้าเจ้าเรียกชื่อข้าอีก ตัวข้าผู้เป็นอ๋องความอดทนมีขีดจำกัด”