ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 76

งานฉลองในวังหลวงรายล้อมไปด้วยโคมแสงสีสันงดงามแวววาวตระการตา ความคึกคักสนุกสนานของการร้องรำทำเพลงและการเต้นรำ

แต่ลั่วชิงยวนกลับนั่งอยู่ด้านข้างงานฉลองตัวคนเดียว รอเวลาที่งานฉลองจะสิ้นสุดลง

เดิมทีก่อนหน้านี้ไม่มีใครเลยที่จะทันสังเกตเห็นนาง แต่ทันใดนั้นก็มีนางกำนัลนางหนึ่งใส่เสื้อคลุมผ้าไหมสีทองลวดลายสวยงามเดินตรงเข้ามาหานางพร้อมกับขวดเหล้าที่ยื่นส่งให้

“พระชายา นี่คือเหล้าชิงกุ้ยเป็นของรางวัลจากฮองไทเฮาเจ้าค่ะ”

นางกำนัลในอาภรณ์ผ้าไหมสีทองจิ่นชูเอ่ยด้วยรอยยิ้มและท่าทางที่สุภาพ

ลั่วชิงยวนสะดุ้งตัวเล็กน้อย นี่คือนางกำนัลส่วนพระองค์ฮองไทเฮามีนามว่า จิ่นชู

“ฝากขอบพระทัยฮองไทเฮาสำหรับรางวัลด้วยนะ”

จิ่นชูพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรอีก แต่คนรอบตัวจำนวนไม่น้อยที่สังเกตเห็น

ทางด้านข้างของนางมีผู้คนกระซิบกระซาบกันว่า “แม่นางลั่วชิงยวนผู้นี้ดูจะเป็นที่โปรดปรานของฮองไทเฮายิ่งนัก มิน่า นางถึงมิได้รับโทษอันใดเลยถึงแม้จะเป็นเรื่องร้ายแรงอย่างการสวมรอยแต่งงาน ที่แท้ก็มีฮองไทเฮาหนุนหลังให้”

แววตาของลั่วชิงยวนฉายแววเย็นชาและมีสีหน้าที่นิ่งสงบในทันที

พวกเขาจินตนาการไม่ออกหรอกว่า ความทุกข์ทรมานของการแต่งงานที่นางต้องได้รับนั้นหนักหนาเพียงใด

เมื่องานฉลองถึงเวลาสิ้นสุดลง ลั่วชิงยวนจึงลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไป

แต่ในขณะที่นางกำลังจะเดินออกไป จิ่นชูก็กลับมาอีกครั้ง “พระชายาช้าก่อนเจ้าค่ะ”

จิ่นชูกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“ฮองไทเฮาทรงเห็นว่าพระชายายังมิได้รับประทานอะไรเลย ดูเหมือนว่าอาหารที่ทางวังหลวงจัดให้น่าจะมิถูกปากของพระชายา ดังนั้นฮองไทเฮาจึงจัดเตรียมเครื่องเคียงไว้ให้พระชายาเป็นพิเศษ และอยากเชิญพระชายาไปร่วมรับประทานอาหารที่วังหลวงโช่วสี่ หลังจากนั้นจะจัดคนส่งพระชายากลับตำหนักอ๋องเจ้าค่ะ”

ผู้คนในบริเวณนั้นที่ได้ยินต่างก็อดมิได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

ป้าจิ่นชูผู้นี้เป็นนางกำนัลคนสนิทของฮองไทเฮาที่จัดการดูแลทุกสิ่งอย่างในวังหลวงโช่วสี่ ปกติแล้วนางจะเป็นคนที่หยิ่งยโสและทะนงตนเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าฝ่าบาท แต่นางก็มิได้ใจดีและเป็นกันเองถึงเพียงนี้

แต่กับลั่วชิงยวนแล้วนั้นมันไม่ปกติเอาเสียเลย

อีกด้าน ร่างที่กำลังจะจากไปของฟู่เฉินหวนและลั่วเยวี่ยอิงกลับถูกขวางเอาไว้เช่นกัน