ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 766

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง

ฟู่เฉินหวนกำลังหมายความว่าอย่างไร?

นางเหมาะที่จะเป็นพระชายามากกว่าลั่วเยวี่ยอิง ขณะที่ลั่วเยวี่ยอิงเป็นคนที่อยู่ในใจเขา นี่ฟังดูสอดคล้องกันอย่างไร

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิด

เมื่อเห็นท่าทางครุ่นคิดของนาง ฟู่เฉินหวนก็ได้แต่คิดกับตัวเองว่า คำพูดของเขาชัดเจนพอแล้วหรือไม่?

ลั่วชิงยวนคงจะเข้าใจในความหมายนั้น

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็มองออกไป รู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูก ฝ่ามือของเขาก็เหงื่อซึมเล็กน้อย

บรรยากาศในรถม้าเริ่มแปลกไป

ลั่วชิงยวนคิดฟุ้งซ่านอยู่ในใจ กระทั่งมาถึงหออี๋ชุน นางก็ยังคิดไม่ตกว่าจะทำเช่นไรต่อไป

ทั้งสองลงจากรถม้าและมุ่งหน้าไปยังประตูหออี๋ชุน

เนื่องจากลั่วชิงยวนแต่งตัวเป็นสตรี นางจึงถูกคนจากหออี๋ชุนขวางเอาไว้

“แม่นางผู้นี้ ที่นี่คือหอนางโลม มิใช่สถานที่ดื่มกิน แม่นางควรไปที่อื่นจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นแม่นางจะหวาดกลัวเอาได้”

สตรีหลายคนหัวเราะเย้าแหย่

“ข้ารู้ว่านี่คือหอนางโลม ในเมื่อร้านเปิดทำการ มีเหตุผลใดที่จะมิต้อนรับลูกค้าที่เป็นสตรีเล่า?” ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

สาว ๆ ตกใจเล็กน้อยและมองไปที่ลั่วชิงยวน

เขาพูดติดตลกว่า “สตรีงดงามเช่นแม่นาง เหตุใดจึงคิดสั้นจะเข้ามาที่นี่ หาเลี้ยงชีพในหอนางโลมเช่นนี้มิใช่เรื่องง่ายหนา”

ลั่วชิงยวนเอ่ยอย่างใจเย็น “ข้ามิได้มาที่นี่เพื่อแข่งขันกับพวกนาง ข้าเป็นเจ้าของหอนางโลมสองแห่ง ข้าได้ยินมาว่าหออี๋ชุนที่ใหญ่ที่สุดในซีหยางมีนักร้องและนักร่ายรำที่ล้วนมีความโดดเด่น เช่นนั้นวันนี้ข้าจึงมาเพราะข้าต้องการซื้อตัวพวกนางกลับไปในราคาสูง”

ทันทีที่คำพูดดังกล่าวหลุดออกมา สาว ๆ ทุกคนก็ตกตะลึง

“แม่นางอายุอานามมิเท่าไร เปิดหอนางโลมถึงสองแห่งเชียวหรือ? ทำกิจการอยู่ที่ใดกัน?”

เห็นได้ชัดว่าพวกเขามิเชื่อ

ลั่วชิงยวนยกมุมปากขึ้น “ที่เมืองหลวง หอฝูเสวี่ย หอเจาเซียง!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สาว ๆ ก็ตกตะลึง

“หอฝูเสวี่ย? แม่นางคือเจ้าของหอฝูเสวี่ย แม่นางฝูเสวี่ยผู้โด่งดังแห่งเมืองหลวงอย่างนั้นหรือ?”

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “เจ้ารู้จักข้าหรือ?”