ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 775

“จะตีหรือด่าทอข้าอย่างไรก็ได้ แต่อย่าหลบเลี่ยงข้าเยี่ยงนี้ได้หรือมิ?”

เฉินซวนอี๋ทักทายด้วยรอยยิ้มโดยถือกล่องไม้ไว้อยู่ในมือแล้วยื่นมันไปข้างหน้า “เป็นเพราะข้าท้องและบางครั้งอารมณ์ของข้าก็แปรปรวน ทำให้เจ้าได้รับความลำบาก เป็นความผิดของข้าเอง”

“ข้าเตรียมของขวัญมาให้เจ้าโดยเฉพาะ เปิดดูสิว่าเจ้าชอบหรือมิ”

“ขอให้เจ้าอดทนหน่อย เมื่อเด็กเกิดมา ข้าจะให้เด็กจำเจ้าเป็นแม่ทูนหัวของเขา ตกลงหรือมิ?”

เฉินซวนอี๋แสดงท่าทีจริงใจ

เมื่อเปิดกล่องออกมา ก็มีสร้อยข้อมือลูกปัดอยู่ข้างใน

มันดูคล้ายจะเป็นของขวัญอันล้ำค่า

ลั่วหลางหลางตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสร้อยข้อมือลูกปัดดังกล่าว นางกำฝ่ามือโดยมิรู้ตัว

“ข้าจะกลับไปกับพวกเจ้า” ลั่วหลางหลางรับคำ

แต่ลั่วชิงยวนมองไปที่ลั่วหลางหลางด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ฟ่านซานเหอมีความสุขมากและรีบเกลี้ยกล่อม "หลางหลาง เชื่อข้าเถอะ ข้าจะไม่มีวันทำเช่นนั้นอีก! ข้าจะเลิกกินเหล้าตั้งแต่วันนี้ ข้าจะไม่กินอีก! จากนี้ไป ข้ามิขอกินเหล้าอีกแล้ว!”

ลั่วหลางหลางมิได้พูดอะไร

นางเพียงหันมามองลั่วชิงยวน “ชิงยวน ข้าจะกลับไปก่อน อยู่โรงเตี๊ยมตลอดก็มิใช่เรื่องดี"

“มิต้องห่วงข้า”

“หากคิดถึงข้า ก็ไปเยี่ยมที่บ้านตระกูลฟ่านเถิด”

เมื่อเห็นว่านางตัดสินใจแสดงท่าทีจริงใจ ลั่วชิงยวนจึงมิพยายามโน้มน้าวนางอีก

เพียงเดินส่งลั่วหลางหลางออกจากประตูไปขึ้นรถม้ากลับ

ได้แต่มองตามรถม้าที่เคลื่อนออกไป

ฟู่เฉินหวนประสานมือไว้ด้านหลังแล้วไปเดินช้า ๆ “เฉินซวนอี๋เปลี่ยนไปมากเช่นนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องการให้พวกเราไปจากที่นี่โดยเร็ว”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “หม่อมฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างมิถูกต้อง”

“ลั่วหลางหลางรีบตอบรับรวดเร็ว ดูคล้ายจะมิเต็มใจนัก”