ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 784

ลั่วชิงยวนพาลั่วหลางหลางไปที่ลานหน้าบ้าน ในขณะนี้เฉินซวนอี๋กำลังนั่งอยู่ที่ห้องโถงด้านหน้ากำลังดื่มชา ราวกับว่านางกำลังรอให้พวกนางมาหา

เมื่อเห็นลั่วชิงยวนลากลั่วหลางหลางมาด้วย นางก็แสร้งทำเป็นตกใจแล้วลุกขึ้น

“พระชายามาตั้งแต่เมื่อไหร่? บ่าวในบ้านนี้เป็นอะไรกัน มิยอมแจ้งล่วงหน้า”

ลั่วชิงยวนยื่นมือที่แดงก่ำและมีเลือดไหลซึมของลั่วหลางหลาง และถามอย่างเย็นชา "นี่คือจุดประสงค์ที่พวกเจ้านำลั่วหลางหลางกลับมาใช่หรือไม่?"

เฉินซวนอี๋มองดูและตกใจ "เกิดเรื่องอันใดขึ้น? ผู้ใดทำร้ายเจ้า?"

การเสแสร้งว่ากังวลใจและกังวลนั้นจอมปลอมอย่างที่สุด

“เจ้าคิดเยี่ยงไรเล่า? เจ้าเป็นคนดูแลบ้าน เจ้ามิรู้หรือว่าเกิดอะไรขึ้น?”

เฉินซวนอี๋ขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้ายุ่งอยู่กับการค้า เช่นนั้นข้าจึงมิรู้จริง ๆ ว่าเรื่องใหญ่โตแบบนี้เกิดขึ้นในครอบครัวได้อย่างไร พระชายา รอสักครู่ ข้าจะเรียกคนมาไต่ถามให้รู้เรื่อง!”

ดังนั้นเฉินซวนอี๋จึงเรียกคนรับใช้ทั้งหมดเข้ามาไต่ถาม มีสาวใช้คนหนึ่งตอบไปว่า “เป็นพวกป้าจางที่ให้ฮูหยินซักเสื้อผ้าเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฉินซวนอี๋จึงพูดด้วยความโกรธ “ป้าจางอยู่ที่ใด ไปพานางมาหาข้า!”

ในไม่ช้า หลายคนรวมทั้งป้าจางก็ถูกพาตัวมา นางก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด

ก่อนกล่าวว่า “บ่าวรู้ว่าบ่าวผิดไปแล้ว ฮูหยินลงโทษบ่าวด้วยเถิดเจ้าค่ะ!”

จากนั้นเฉินซวนอี๋ก็พูดอย่างเย็นชา “ทุกคนต้องถูกโบยสามสิบไม้!”

“เจ้าค่ะ!”

ในไม่ช้า ภายในลานก็มีเสียงตีและเสียงครวญครางดังขึ้น

ลั่วชิงยวนออกมาดูและเห็นว่าหญิงชราเหล่านั้นกรีดร้องอย่างหนัก แต่บนบั้นท้ายกลับไร้เลือดซึม

นางเดินไปข้างหน้า และหยุดคนที่กำลังโบย “ช้าก่อน!”

ลั่วชิงยวนเอื้อมมือไปแตะบั้นท้ายของผู้หญิงคนนั้น มันหนามาก เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างรองเอาไว้

นางยกมือขึ้น ดึงมันออก แล้วโยนแผ่นหนา ๆ นั้นทิ้งไป

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันใด

ลั่วชิงยวนมองไปที่เฉินซวนอี๋อย่างเย็นชาและเย้ยหยัน “หึ เจ้าหลอกข้ารึ?”