ลั่วชิงยวนตกตะลึง
เมื่อคืนเขาตื่นขึ้นจริง ๆ มิใช่ล้มลงกับพื้นโดยไม่มีเหตุผล
“เมื่อคืนนี้เจ้า!” ลั่วชิงยวนตกใจสุดขีด
เสวี่ยชวนเฟิงยิ้มและพูดว่า “เมื่อคืนข้าตื่นแล้ว แต่น่าเสียดายที่ยาแรงเกินไป ข้าจึงล้มลงทันที”
“แต่ข้าก็เห็นว่าห้องนั้นเปิดอยู่ และเจ้าก็อยู่ในนั้น”
ลั่วชิงยวนหน้าถอดสี จ้องเขาอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าต้องการอะไร?!”
เสวี่ยชวนเฟิงนั่งบนเก้าอี้ รินเหล้าให้ตัวเองอย่างใจเย็น จิบช้า ๆ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ท่านอ๋องมิอยู่ในเมืองซีหยาง บอกข้าทีสิ หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับท่าน ท่านจะยังเป็นพระชายาอ๋องได้อยู่หรือไม่?”
ลั่วชิงยวนตะคอกอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “หากเป็นเช่นนั้น เจ้าคิดว่าเจ้าจะยังมีชีวิตรอดได้หรือไม่?”
“เมื่อเทียบกับข้าที่มีฐานะเป็นถึงพระชายาอ๋อง คนแรกที่ฟู่เฉินหวนจะฆ่าก็คือเจ้า!”
เสวี่ยชวนเฟิงพูดอย่างใจเย็น “นั่นเป็นทางเลือกสุดท้ายที่จำเป็นต้องทำเท่านั้น”
“เพียงท่านบอกข้าว่า ในห้องลับนั้นมีอะไร และไม่ว่าท่านและท่านอ๋องจะมาที่ซีหยางเพื่อตรวจสอบสมาคมการค้าเฟิงตูหรือไม่ ร่วมมือกับข้า แล้วข้าจะมิทำอะไรท่าน”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อยและเอ่ยถามอย่างสงสัย “เจ้าหมายความเยี่ยงไร? หากเราจะมาตรวจสอบสมาคมการค้าเฟิงตู เจ้าคิดจะร่วมมือกับเราหรือ?”
เสวี่ยชวนเฟิงยิ้ม “แม่นางฝูเสวี่ย ฉลาดมาก!”
“แต่ข้าก็มีเงื่อนไขของข้าเหมือนกัน”
“ข้าอยากเป็นขุนนาง เรื่องนี้คงมิยากสำหรับท่านอ๋องใช่หรือไม่!”
ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “อยากเป็นขุนนางหรือ? การเป็นขุนนางมิได้เงินมากเท่าที่เจ้าได้จากสมาคมการค้าเฟิงตูเสียหน่อย ข้าจะเชื่อได้เยี่ยงไรว่าเจ้าต้องการร่วมมือกับเราจริง ๆ”
เสวี่ยชวนเฟิงยิ้มอย่างช่วยมิได้ “นั่นเป็นเพียงแค่การแสดงให้ท่านดู ท่านคงมิเชื่อจริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?”
“ทุกคนที่มา ต้องแสดงเช่นนี้ครั้งหนึ่ง เงินเหล่านั้นต้องคืนในวันถัดไป”
“ในสมาคมการค้าเฟิงตูแห่งนี้ ภายนอกตระกูลฉางและตระกูลเสวี่ยของเราทำเงินได้มากมาย แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาทั้งหมดถูกควบคุมโดยตระกูลเฉิน พวกเขาเป็นคนมีอำนาจตัดสินใจว่าเราจะได้เงินมากน้อยเพียงใด”
“และสิ่งที่เราทำไว้ มิช้าก็เร็วจะถูกเปิดเผย และนั่นจะนำมาซึ่งความหายนะ”
“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ท่านอ๋องเสด็จมาถึงซีหยางแล้ว ไฉนข้าต้องมิใช้โอกาสนี้เพื่อค้นหาชีวิตที่ดีกว่าให้ตัวเองเล่า?”
ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงและคิดว่านี่เป็นทางเลือกที่ดีจริง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หลงเข้ามาอ่านเสียเวลาตั้งนาน ในเรื่องมีแต่พวกสติไม้เต็ม พระเอกปัญญาอ่อน+ ไบโพล่า กลับกลอกชิบหาย นางเอกก็โง่จนเอียนหวังพึ่งพอ ช่วยพอ.มันทำห่าอะไร ทำดีไม่เคยได้ดี ประสาทแดก...
นังเอกนี่ควายมั้ย โง่บรม...
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...
กลับมาแล้ว ว้าวววววววววววว...