ลั่วชิงยวนตกตะลึง
เมื่อคืนเขาตื่นขึ้นจริง ๆ มิใช่ล้มลงกับพื้นโดยไม่มีเหตุผล
“เมื่อคืนนี้เจ้า!” ลั่วชิงยวนตกใจสุดขีด
เสวี่ยชวนเฟิงยิ้มและพูดว่า “เมื่อคืนข้าตื่นแล้ว แต่น่าเสียดายที่ยาแรงเกินไป ข้าจึงล้มลงทันที”
“แต่ข้าก็เห็นว่าห้องนั้นเปิดอยู่ และเจ้าก็อยู่ในนั้น”
ลั่วชิงยวนหน้าถอดสี จ้องเขาอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าต้องการอะไร?!”
เสวี่ยชวนเฟิงนั่งบนเก้าอี้ รินเหล้าให้ตัวเองอย่างใจเย็น จิบช้า ๆ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ท่านอ๋องมิอยู่ในเมืองซีหยาง บอกข้าทีสิ หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับท่าน ท่านจะยังเป็นพระชายาอ๋องได้อยู่หรือไม่?”
ลั่วชิงยวนตะคอกอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “หากเป็นเช่นนั้น เจ้าคิดว่าเจ้าจะยังมีชีวิตรอดได้หรือไม่?”
“เมื่อเทียบกับข้าที่มีฐานะเป็นถึงพระชายาอ๋อง คนแรกที่ฟู่เฉินหวนจะฆ่าก็คือเจ้า!”
เสวี่ยชวนเฟิงพูดอย่างใจเย็น “นั่นเป็นทางเลือกสุดท้ายที่จำเป็นต้องทำเท่านั้น”
“เพียงท่านบอกข้าว่า ในห้องลับนั้นมีอะไร และไม่ว่าท่านและท่านอ๋องจะมาที่ซีหยางเพื่อตรวจสอบสมาคมการค้าเฟิงตูหรือไม่ ร่วมมือกับข้า แล้วข้าจะมิทำอะไรท่าน”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจเล็กน้อยและเอ่ยถามอย่างสงสัย “เจ้าหมายความเยี่ยงไร? หากเราจะมาตรวจสอบสมาคมการค้าเฟิงตู เจ้าคิดจะร่วมมือกับเราหรือ?”
เสวี่ยชวนเฟิงยิ้ม “แม่นางฝูเสวี่ย ฉลาดมาก!”
“แต่ข้าก็มีเงื่อนไขของข้าเหมือนกัน”
“ข้าอยากเป็นขุนนาง เรื่องนี้คงมิยากสำหรับท่านอ๋องใช่หรือไม่!”
ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “อยากเป็นขุนนางหรือ? การเป็นขุนนางมิได้เงินมากเท่าที่เจ้าได้จากสมาคมการค้าเฟิงตูเสียหน่อย ข้าจะเชื่อได้เยี่ยงไรว่าเจ้าต้องการร่วมมือกับเราจริง ๆ”
เสวี่ยชวนเฟิงยิ้มอย่างช่วยมิได้ “นั่นเป็นเพียงแค่การแสดงให้ท่านดู ท่านคงมิเชื่อจริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?”
“ทุกคนที่มา ต้องแสดงเช่นนี้ครั้งหนึ่ง เงินเหล่านั้นต้องคืนในวันถัดไป”
“ในสมาคมการค้าเฟิงตูแห่งนี้ ภายนอกตระกูลฉางและตระกูลเสวี่ยของเราทำเงินได้มากมาย แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาทั้งหมดถูกควบคุมโดยตระกูลเฉิน พวกเขาเป็นคนมีอำนาจตัดสินใจว่าเราจะได้เงินมากน้อยเพียงใด”
“และสิ่งที่เราทำไว้ มิช้าก็เร็วจะถูกเปิดเผย และนั่นจะนำมาซึ่งความหายนะ”
“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ท่านอ๋องเสด็จมาถึงซีหยางแล้ว ไฉนข้าต้องมิใช้โอกาสนี้เพื่อค้นหาชีวิตที่ดีกว่าให้ตัวเองเล่า?”
ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงและคิดว่านี่เป็นทางเลือกที่ดีจริง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...