ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 789

ฟู่เฉินหวนพยักหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เซียวชู เช่นนั้นเจ้ารอพวกเราอยู่ข้างนอกเถอะ”

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องและพระชายา โปรดระวังตัวด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

จากนั้นเซียวชูซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ เพื่อให้สามารถสังเกตสภาพแวดล้อมได้ดีขึ้น แต่เขารู้สึกแปลกใจมากกว่า คืนนี้พระจันทร์สว่างมาก แต่ในป่านี้กลับมืดผิดปกติ

ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างบดบังสายตาของเขา ทำให้มองเห็นมิชัดเจน

......

ลั่วชิงยวนใช้ไม้ค้ำพยุงตัวตลอดทางที่ปีนเขา หอบหายใจถี่ แต่มิกล้าหยุดแม้แต่วินาทีเดียว

ในที่สุดก็ปีนขึ้นไปได้ครึ่งทาง กลิ่นที่คุ้นเคยก็พัดมากระทบใบหน้า ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชาและมองไปที่ป่าข้างหน้า เห็นได้ชัดว่าแสงสลัวลงมาก

หมอกพิษอีกแล้ว!

ลั่วชิงยวนกินโอสถหนึ่งเม็ด ก่อนจะเดินเข้าไปในป่าสลัว

หลังจากเดินเข้าไปในป่าได้สักพัก นางก็พบว่าทิวทัศน์โดยรอบแทบจะมิเปลี่ยนแปลง และนางกำลังเดินเป็นวงกลม

มีวงแหวนแห่งเวทตั้งอยู่ที่นี่เพื่อป้องกันมิให้คนอื่นขึ้นไปจริง ๆ! ดูเหมือนว่าฟู่เฉินหวนและคนอื่น ๆ จะอยู่ข้างหน้าแล้ว!

ลั่วชิงยวนหยิบเข็มทิศออกมาทันที หลับตาและท่องคาถาในใจอย่างเงียบ ๆ จากนั้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง และเข็มทิศก็หมุนอย่างรวดเร็วพลันชี้ทิศทางให้แก่นาง

ลั่วชิงยวนรีบขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว หาศูนย์กลางของวงแหวนแห่งเวท

ดึงกระดาษยันต์ออก

เพื่อทำลายวงแหวนแห่งเวท

แต่หมอกพิษยังคงอยู่ และมันก็ยังคงแพร่กระจายอย่างบ้าคลั่ง นางรู้สึกว่าพิษนี้มิได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ แต่ดูเหมือนว่าจะมีคนจงใจปล่อยมันออกมา

เหมือนกับโรงเตี๊ยมอเวจีก่อนหน้านี้

เส้นทางในป่าสายนั้น มิควรมีหมอกพิษเหล่านั้นอยู่

เช่นเดียวกับป่าเขาที่นี่ ที่นี่มิได้รกร้าง มืดมิด และชื้นแฉะ

นางใช้ไม้เท้าค้ำเดินขึ้นเขาอย่างรวดเร็ว แต่จู่ ๆ ก็มีเงาหนึ่งพุ่งลงมาจากฟ้า พร้อมกับดาบยาวคมกริบ แสงดาบเย็นยะเยือก ฟันมายังศีรษะของนาง