ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 791

ลั่วชิงยวนรีบตามไปที่หน้าต่าง ด้านหลังเป็นป่าอันมืดมิดถึงขนาดที่มองมิเห็นแม้แต่ฝ่ามือของตัวเอง นางจึงหยุดฝีเท้าลง

ลั่วฉิง นั่นคือลั่วฉิงจริง ๆ!

นางมาที่แคว้นเทียนเชวียตั้งแต่เมื่อใด?

ลั่วชิงยวนมาที่เตียงด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน มองไปยังฟู่เฉินหวนที่ไร้ความรู้สึก นางอดมิได้ที่จะกระชับกริชจันทร์เสี้ยวในมือ

ลั่วฉิงพูดถูก หากนางมิฆ่าฟู่เฉินหวน เมื่อตื่นขึ้น ฟู่เฉินหวนจะต้องฆ่านางอย่างแน่นอน! เพราะลั่วฉิงได้ใช้กู่ผูกจิตเพื่อควบคุมเขาไว้แล้ว

ลั่วฉิงขอให้ฟู่เฉินหวนฆ่านาง และฟู่เฉินหวนจะมิลังเลเลย

นางยืนอยู่ข้างเตียงสักพัก

ทันใดนั้นก็มีเสียงระฆังเงินอยู่ข้างนอก และจากนั้นก็มีเสียงฝีเท้าอันวุ่นวายตามมา คิ้วของลั่วชิงยวนก็เลิกขึ้น ชาวบ้านพวกนั้น...

ลั่วชิงยวนคิดว่าท่ามิดี นางจึงช่วยฟู่เฉินหวนบนเตียงและพาเขาออกไปอย่างมิลังเล

ทันทีที่ออกจากประตูไป ชาวบ้านหลายคนก็เดินเข้ามาจากประตูรั้ว พวกเขาแยกเขี้ยวยิงฟันและท่าทางแข็งทื่อ

หัวใจของลั่วชิงยวนบีบรัด รีบพาฟู่เฉินหวนข้ามกำแพงไปทันที แต่ที่นอกกำแพงก็มีชาวบ้านยืนอยู่ด้วย

ทันทีที่ได้ยินเสียงและได้กลิ่น พวกเขาก็มาพุ่งตามมาทันที

ลั่วชิงยวนกระชับร่างฟู่เฉินหวน และเริ่มวิ่งอย่างบ้าคลั่งทันที

เสียงคร่ำครวญดังมาจากด้านหลัง เสียงการไล่ล่าดังเข้ามาใกล้ ลั่วชิงยวนวิ่งไปพร้อมกับฟู่เฉินหวนอย่างร้อนรน

รีบปีนข้ามกำแพงแล้วหนีออกจากบ้าน คาดเดาว่าข้างนอกคงมีคนมิมากนัก

แต่เมื่อนางได้เห็นร่างคนยืนกันเต็มบนพื้นที่ นางก็ตกใจ เข็มทิศในอ้อมแขนสั่นอย่างรุนแรง การที่มันสั่นถึงขนาดนี้แปลว่าบริเวณนี้มีชาวบ้านอยู่ทั่วทุกหัวระแหง!

ในมิช้าพวกเขาก็ค้นพบลั่วชิงยวน จากนั้นก็แยกเขี้ยวยิงฟัน ร้องคำรามและพุ่งเข้าหาทั้งสอง

ลั่วชิงยวนกวาดกริชจันทร์เสี้ยวในมือข้างหนึ่งออกไป พร้อมกับดึงฟู่เฉินหวนให้วิ่งไปอย่างรวดเร็ว

ชาวบ้านที่นี่มิใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว กลิ่นอายของโอสถที่เข้มข้นจากร่างกายของพวกเขา บ่งบอกว่าพวกเขากลายเป็นปีศาจโอสถ ซึ่งถูกควบคุมโดยเสียงกระดิ่ง

พวกเขามิรู้จักความเจ็บปวด รู้แต่ต้องโจมตีเท่านั้น