ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 792

หลังถูกดึงออกจากกลุ่มปีศาจโอสถ ลั่วชิงยวนก็ถูกพาเข้าไปในห้องเก็บฟืน

ทันทีที่ลงพื้น สีหน้าของลั่วชิงยวนก็เปลี่ยนไป นางพุ่งเข้าแทงฟู่เฉินหวนด้วยกริชจันทร์เสี้ยวในมือ

ฟู่เฉินหวนตกใจและหลบไปทันที

ลั่วชิงยวนคิดว่าฟู่เฉินหวนถูกควบคุมโดยลั่วฉิง และได้รับคำสั่งให้ฆ่านางแล้ว

อย่างไรก็ตาม ฟู่เฉินหวนก็มีทักษะสูงเช่นกัน เขาควบคุมลั่วชิงยวนและตรึงนางลงบนกองหญ้าได้ภายในพริบตา

เขาคว้ากริชจันทร์เสี้ยวจากมือของลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง

ฟู่เฉินหวนกดนางลง มองกริชจันทร์เสี้ยว ก่อนมองนางอย่างลึกซึ้ง “นี่เจ้าคิดจะฆ่าสามีของตัวเองเชียวหรือ?”

จู่ ๆ ลั่วชิงยวนก็สะดุ้งและมองดูเขาด้วยสายตาว่างเปล่า

สีหน้าเช่นนี้ ดูมิเหมือนว่าเขาถูกควบคุมเลย

“นี่ท่าน......”

ฟู่เฉินหวนจับมือของนางยกขึ้นเหนือศีรษะ โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยแล้วถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “หากเจ้าต้องการฆ่าข้า เหตุใดมิฆ่าเสียตั้งแต่ในห้องนั้น ตอนนี้มันสายไปแล้ว”

ลั่วชิงยวนมองใบหน้าและดวงตาลึกซึ้งของเขา หัวใจเต้นแรง หัวใจของนางเต้นแรง “ท่านมิได้ถูกควบคุมหรอกหรือ?”

ฟู่เฉินหวนกางฝ่ามือออกแล้วถามขึ้นว่า “นี่คือกู่ผูกจิตใช่หรือไม่?”

ในมือของเขามีซากแมลงกู่ตัวหนึ่ง

ลั่วชิงยวนตกใจ และทันใดนั้นก็ตระหนักว่าอีกฝ่ายมิได้ถูกพิษเลย

นางพูดด้วยความโกรธทันที "ท่านโกหกหม่อมฉัน! ฟู่เฉินหวน ท่านโกหก!"

ลั่วชิงยวนพยายามดิ้นด้วยความโกรธ

แต่ทันใดนั้นฟู่เฉินหวนก็ดึงนางเข้ามาในอ้อมแขนของเขา เสียงทุ้มดังก้องอยู่ในหูของนาง “ชู่ พวกมันมาแล้ว”

มือใหญ่ของเขาลูบแผ่นหลังนางเบา ๆ เพื่อปลอบโยนอารมณ์ของนาง

ลั่วชิงยวนอดแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้มิอยู่ บุรุษผู้นี้โกหกนาง และทำให้นางกังวลไปเปล่า ๆ!

เสียงฝีเท้าของปีศาจโอสถดังมาจากด้านนอก พวกมันเดินไปรอบๆ นอกป่า ดูคล้ายจะรู้ว่ากลิ่นและเสียงหายไปจากที่นี่ แต่พวกมันกลับหามิพบ