ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 793

”เช่นนั้นก็ได้”

“ปีศาจโอสถพวกนั้นมีประสาทรับกลิ่นและประสาททางการได้ยินที่แข็งแกร่ง กลั้นหายใจและเดินเบา ๆ จะดีที่สุด!”

ทั้งสองยืนอยู่ที่ประตู

ฟู่เฉินหวนกำลังจะเปิดประตูห้องเก็บฟืนในมิช้า

“เจ้าพร้อมหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า

ฟู่เฉินหวนจับมือของนางแล้วเปิดประตูห้องเก็บฟืนออกไป

ทั้งสองวิ่งออกจากห้องเก็บฟืน มองหน้ากันแล้วกลั้นหายใจ จากนั้นทะยานขึ้นไปบนหลังคาพลันลอยตัวออกไปนอกหมู่บ้าน

เซียวชูและคนของเขากำลังรออย่างใจจดใจจ่อ ทันใดนั้นเอง พวกเขาก็เห็นร่างสองร่างพุ่งเข้ามา และตื่นตัวทันที

“นั่นท่านอ๋องและพระชายา!”

เมื่อยืนยันได้ว่านั่นคือฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวน เซียวชูก็พูดขึ้นอย่างโล่งใจว่า “ท่านอ๋องและพระชายามิได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? ท่านบอกให้เราเตรียมลงไปรับมิใช่หรือ?"

ลั่วชิงยวนมองเขากลับไปแล้วพูดว่า “หากเจ้าเข้าไปในหมู่บ้าน เราจะยิ่งออกจากหมู่บ้านยากขึ้นไปอีก”

“เกิดอะไรขึ้นข้างล่างนั่นหรือขอรับ?” เซียวชูอยากรู้เป็นอย่างมาก

“กลับไปยังค่ายพักแรมของเราก่อน รุ่งสางมาถึงเมื่อใดเราค่อยกลับมากันอีกครั้ง”

พวกเขาจึงไปที่ค่ายพักแรมที่พวกเขาได้จัดเตรียมไว้และพักค้างคืนกัน

ลั่วชิงยวนถามว่า “พวกท่านอยู่บนภูเขามาสองสามวันแล้ว พบอะไรบ้างหรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนตอบว่า “มีร่องรอยของของหนักที่ถูกขนส่งบนภูเขาลูกนี้ หากข้าเดามิผิด พวกมันน่าจะเป็นอาวุธที่สมาคมการค้าเฟิงตูซื้อไว้”

“บนภูเขา เราพบร่องรอยของอาวุธหลายจุด แต่เรามิเห็นอาวุธเลย อาวุธพวกนั้นคงถูกเคลื่อนย้ายไปแล้ว”

“มีการพรางร่อยรอยมิน้อยด้วย”

“สองวันก่อน เราพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับหมู่บ้านปี้หลิ่ง เราอยากจะตรวจสอบ แต่แล้วก็ได้รับจดหมายจากเจ้าบอกว่าต้องการขึ้นเขาตามมา เราจึงยังมิได้เข้าไปในหมู่บ้าน เพราะกำลังรอเจ้าอยู่”

ลั่วชิงยวนพูดอย่างรวดเร็ว “คนผู้นั้นเลียนแบบลายมือของหม่อมฉัน และเขียนจดหมายถึงท่าน นั่นมิใช่หม่อมฉัน”