ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 804

“คราวนี้ที่ยึดอาวุธจำนวนมากได้ ฟ่านลิ่งเสวียนมีความดีความชอบ ข้าได้เขียนจดหมายรายงานถึงองค์จักรพรรดิ และขอให้เขาจัดหาตำแหน่งขุนนางให้กับฟ่านลิ่งเสวียน ในภายหน้าเขาจะได้อยู่ในเมืองหลวง”

“ฮูหยินผู้เฒ่าฟ่านอยู่ที่ซีหยาง เช่นนั้นฟ่านลิ่งเสวียนก็ควรจะอยู่ที่ซีหยางต่อไป”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็เข้าใจเหตุผล

นางแอบตกใจ เช่นนั้นฟู่เฉินหวนจึงจงใจใช้กำลังคนของฟ่านลิ่งเสวียนในการขนอาวุธ

ทั้ง ๆ ที่เซียวชูพากำลังคนจากเมืองหลวงมาอย่างรวดเร็ว เช่นนั้นจึงไม่มีปัญหาการขาดแคลนกำลังคน

ดังนั้นตั้งแต่ตอนนั้น ฟู่เฉินหวนได้วางแผนที่จะให้ฟ่านลิ่งเสวียนอยู่ในซีหยางเพื่อปกป้องลั่วหลางหลางไว้แล้ว

เขาช่างสมกับที่เป็นถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการผู้รอบคอบเสียจริง

แต่การทำตัวเจ้าแผนการในครั้งนี้ มิได้ทำให้ลั่วชิงยวนมิพอใจ

ลั่วชิงยวนเท้าคางมองเขา “แต่คราวนี้ ควรจะเป็นความดีความชอบของท่าน ฟ่านลิ่งเสวียนมิได้ทำอันใดมาก เขาแค่ช่วยเหลือท่านเพียงเล็กน้อยเท่านั้น"

“นี่ก็เท่ากับว่าท่านยกความดีความชอบให้เขา”

“เช่นนั้นก็คงไม่มีใครสนใจว่าท่านทำลงทุนลงแรงไปมากน้อยเพียงใด”

ฟู่เฉินหวนมิได้จริงจังกับเรื่องนี้ จึงอดมิได้ที่จะเลิกคิ้วและยิ้ม “ความดีความชอบของข้านับมิถ้วน ยกให้เขาแค่นี้จะเป็นไรไป”

ลั่วชิงยวนพูดมิออก

ฟู่เฉินหวนหยิบตะเกียบแล้วถามว่า “ตอนนี้ข้ากินข้าวได้หรือยัง?”

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “กินเถิด”

ลั่วชิงยวนหยิบตะเกียบขึ้นมาด้วย “ให้หม่อมฉันลองอาหารจานขึ้นชื่อของที่นี่บ้างสิ!"

ฟู่เฉินหวนกัดลูกชิ้นที่เขาเพิ่งกินไป เขามิรู้ว่าเหตุใด ลูกชิ้นถึงมีรสหวานขึ้นมาได้

......

พวกเขาทั้งสองอยู่ในซีหยางเป็นเวลาหลายวัน เพื่อรักษาเสถียรภาพของสมาคมการค้าเฟิงตู และจัดการลั่วหลางหลางให้เรียบร้อย

คดีนี้ได้รายงานขึ้นไปแล้ว ฟู่เฉินหวนก็มิรีบร้อนที่จะกลับไป แม้ว่าเขาจะอยู่ในซีหยาง แต่ทุกอย่างในเมืองหลวงก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

ทุกสิ่งที่ต้องทำล้วนเสร็จสิ้นแล้ว ถึงเวลาที่ลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนจะต้องกลับไปยังเมืองหลวงแล้ว

ขากลับ สิ่งของของลั่วชิงยวนถูกบรรทุกจนเต็มรถม้า