ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 823

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “อัครเสนาบดีลั่ว พูดเช่นนี้หมายความเช่นไร”

“วันนี้ลั่วเยวี่ยอิงทำเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ เกี่ยวอันใดกับข้าเล่า?”

“อัครเสนาบดีลั่ว ท่านควรรีบไปหาไทเฮาโดยเร็ว แล้วดูว่าท่านจะสามารถทำให้ลั่วเยวี่ยอิงแต่งเข้าไปในตระกูลเหยียนได้หรือไม่ มิเช่นนั้นจะไม่มีใครต้องการนางแล้ว”

ลั่วไห่ผิงโกรธมาก และจ้องมองนางด้วยความมุ่งร้าย ราวกับว่าเขาต้องการฉีกลั่วชิงยวนออกเป็นชิ้น ๆ

พ่อที่ไหนจะเกลียดลูกสาวแท้ ๆ ของงตัวเองขนาดนี้

ลั่วชิงยวนเดินจากไป แต่เมื่อนางเดินผ่านลั่วไห่ผิง เขาก็พูดอย่างแผ่วเบาว่า “ลั่วไห่ผิง ผลกรรมของท่านมาถึงแล้ว"

“นี่เพิ่งจะเริ่มต้น มิว่าท่านจะเคยปฏิบัติต่อท่านแม่ของข้าอย่างไร จุดจบของท่านก็จะเลวร้ายยิ่งกว่าท่านแม่ของข้าเป็นร้อยเท่า”

หลังจากพูดอย่างนั้น ลั่วชิงยวนก็จากไปทันที

ทันใดนั้น ลั่วไห่ผิงก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ รู้สึกเหมือนมีงูพิษลื้อยขึ้นไปบนคอของเขาทำให้เขารู้สึกถึงภัยคุมคามถึงชีวิต

ลั่วไห่ผิงกลับมามีสติอีกครั้ง เขาเดินไปที่พระตำหนักโช่วสี่ แม้จะอยู่ใต้แสงอาทิตย์จ้า ทว่ากลับรู้สึกราวกับอยู่ในห้องน้ำแข็ง

ลั่วชิงยวนรู้เรื่องอะไรหรือไม่ นางรู้ได้อย่างไร และนางรู้มากแค่ไหน?

คำพูดเยือกเย็นนั้นยังคงดังก้องในหูของลั่วไห่ผิง ทำให้ใจเขาสั่นคลอน

หลังจากเดินออกมา ลั่วชิงยวนมิได้กลับไปตำหนักอ๋องแต่ไปเดินเล่นในตลาดแทน

ตามที่คาดไว้ ข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว และในมิช้า ตรอกซอกซอยต่าง ๆ ก็เต็มไปด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์

ผู้คนพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวังวันนี้

ลั่วเยวี่ยอิงวางยาเหยียนผิงเซียวอย่างหน้ามิอาย หวังจะแต่งงานกับตระกูลเหยียน

เมื่อข่าวแพร่ออกไป ชื่อเสียงของลั่วเยวี่ยอิงก็ถูกทำลายจนสิ้น

แต่จากที่เห็น ท่าทีของตระกูลเหยียนนั้นชัดเจนมาก พวกเขามิเต็มใจที่จะแต่งลั่วเยวี่ยอิงเข้าไปเป็นสะใภ้

ขึ้นอยู่กับว่าลั่วไห่ผิงจะสามารถโน้มน้าวให้ไทเฮาให้เปลี่ยนใจ และยอมให้ลั่วเยวี่ยอิงแต่งงานกับตระกูลเหยียนได้หรือไม่

ลั่วชิงยวนมาที่โรงน้ำชา และนั่งดื่มชา

แต่ข้าง ๆ กลับมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่เสียดหู

“พูดก็พูดเถอะ พี่สาวของลั่วเยวี่ยอิงก็แต่งเข้าตำหนักอ๋องแทนคนอื่นเหมือนกัน”

“สองพี่น้องคู่นี้ก็ไร้ยางอายพอ ๆ กันเลย”

“อัครเสนาบดีคนนี้สอนลูกสาวแบบไหนกัน?”