ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 826

ลั่วชิงยวนตามลั่วไห่ผิงออกจากตำหนักอ๋องไปทันที

กว่าที่ฟู่เฉินหวนจะรู้เรื่องนี้ ลั่วชิงยวนและลั่วไห่ผิงก็นั่งรถม้าออกไปแล้ว

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว ลั่วชิงยวนคิดจะทำอะไร?

เขาออกคำสั่งทันที “พวกเขาไปที่ใด ส่งคนตามไป!”

......

ขณะที่รถม้ากำลังจะออกจากเมือง ลั่วชิงยวนก็ยกม่านขึ้นแล้วมองกลับไปจึงได้เห็นองครักษ์ในตำหนักอ๋องผู้ซึ่งติดตามมาอย่างลับ ๆ

นางสั่งคนขับรถม้าให้วนเวียนอยู่ในเมือง และยัดเงินหนึ่งก้อนให้คนขับรถม้าไป

จากนั้นเมื่อผ่านโรงเช่ารถม้า ลั่วชิงยวนก็ดึงลั่วไห่ผิงออก และรีบไปขึ้นรถม้าอีกคัน

เนื้องด้วยมีรถม้าจอดอยู่มากมาย จึงบดบังสายตาผู้ที่ลอบตามมา

ลั่วชิงยวนบังคับรถม้าเดินทางออกจากเมืองไป

หลังจากนั้นก็มิเห็นมีใครตามมาอีก

ลั่วไห่ผิงมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาที่ซับซ้อนมาก “เจ้านี่ช่างเหมือนกับแม่ของเจ้ามากจริง ๆ”

ลั่วชิงยวนมองเขาอย่างเย็นชา ถึงตอนนี้ยังมีหน้ามาพูดถึงแม่ของนางอีก

หลังออกจากเมือง ก็มุ่งหน้าไปตามทิศทางที่ลั่วไห่ผิงชี้นำ

รถม้าบังคับไปหนึ่งชั่วยามก่อนจะถึงจุดหมายปลายทาง

มันเป็นบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน เนื่องจากที่ตั้งหมู่บ้านห่างไกล ผู้คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านล้วนเป็นคนชรา บ้านหลายหลังดูเหมือนไม่มีคนอาศัยอยู่แล้ว

บ้านหลังดังกล่าวถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นหนา และดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นมานานแล้วเช่นกัน

ลั่วไห่ผิงพานางไปที่เดินเข้าไปในบ้านพัก มุ่งตรงไปยังลานด้านใน

ในลานเล็ก ๆ ที่รกร้างมานานมีรูปปั้นสะกดวิญญาณอยู่ที่มุมทั้งสี่ ระฆังพร้อมยันต์สีเหลืองแขวนอยู่ทั่วลาน ถูกสร้างขึ้นเป็นวงแหวนเวทสะกดวิญญาณ ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไป ลมก็พัด มีเสียงระฆังดังขึ้น

นอกจากนี้ในบริเวณลานบ้านยังมีบ่อน้ำแห้งซึ่งมีตำแหน่งที่พิเศษอีกด้วย ลั่วชิงยวนหันไปมองมันถึงสองครั้ง

“เข้าไปข้างใน” ลั่วไห่ผิงเดินนำไปและเปิดประตูทันที

สิ่งที่มองเห็นคือป้ายวิญญาณนิรนาม ภายในห้องว่างเปล่าและมีกลิ่นอับชื้น