ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 827

ลั่วชิงยวนยิ้มเย้ยหยัน

ลั่วไห่ผิงทำให้อาจารย์ของนางและลูกสาวของอาจารย์ต้องตาย

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ลั่วไห่ผิงก็ถามอีกครั้ง “ทุกอย่างในอดีตล้วนเป็นความผิดของข้า แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะปล่อยวางได้”

“แม่ของเจ้าคงมิอยากให้เจ้าเก็บงำความแค้นไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน”

ลั่วชิงยวนมิได้พูดอะไร เตะโต๊ะวางกระถางธูปและหยิบโถใส่เศษเถ้ากระดูกบนตู้ออกไป

“ข้าวของของแม่ข้าอยู่ที่ใด?” ลั่วชิงยวนถามอย่างเย็นชา

“ข้าวของของแม่เจ้าล้วนถูกเผาไปหมดแล้ว”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “ข้ากำลังถามถึงถุงหอมที่ลั่วเยวี่ยอิงเอาไปเป็นของตัวเอง! ท่านน่าจะรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่ามันเป็นของท่านแม่ข้า!”

ลั่วไห่ผิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ถุงหอมนั่นมิใช่ของแม่เจ้าจริง ๆ”

“มันเป็นของแม่ของเยวี่ยอิง”

“ข้ามิได้โกหกเจ้า! ถุงหอมนั่นแม่ของเยวี่ยอิงเป็นคนปัก แม้ว่าข้าจะมิรู้ว่ามันไปอยู่ในห้องของเจ้าได้เยี่ยงไร แต่มันก็เป็นของแม่ของเยวี่ยอิงจริง ๆ!”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง

จากนั้นนางก็นึกขึ้นมาได้ว่า แม่ของนางมีความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่ของลั่วเยวี่ยอิง จึงมิน่าแปลกใจที่แม่ของลั่วเยวี่ยอิงจะเป็นผู้ปักถุงหอมนี้

แต่สิ่งที่อยู่ในถุงหอม นางได้สัมผัสสัญลักษณ์สุริยันจันทรา มันเป็นสิ่งที่มีเพียงแม่ของนางเท่านั้นที่มี

บางทีแม่ของนางอาจเอาถุงหอมที่แม่ของลั่วเยวี่ยอิงปักไว้มาใส่ของ เพื่อป้องกันมิให้ลั่วไห่ผิงทำลายมัน

มิน่าแปลกใจเลยที่ข้าวของทั้งหมดถูกเผา แต่ถุงหอมยังเหลืออยู่

“เนื่องจากมันอยู่ในห้องของข้า มันก็ต้องเป็นของที่ระลึกของแม่ข้า”

“ข้าต้องการทั้งถุงหอมและสิ่งของดั้งเดิมทั้งหมดของถุงหอม มิเช่นนั้นลั่วเยวี่ยอิงอย่าหวังจะได้ก้าวเข้าประตู”

หลังจากพูดเช่นนั้น ลั่วชิงยวนก็หันหลังเดินออกไป

ลั่วไห่ผิงติดตามอย่างใกล้ชิด “ได้ ข้าจะไปคุยกับเยวี่ยอิงและขอให้นางคืนของให้เจ้า”

......

หลังจากกลับมา ลั่วไห่ผิงขอให้ลั่วเยวี่ยอิงมอบสิ่งที่อยู่ในถุงหอมให้กับลั่วชิงยวนทันที