ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 840

เสียงสะอื้นแทรกเข้ามาในหู ลั่วชิงยวนค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา

“จือเฉา?” ลั่วชิงยวนได้ยินเสียงร้องไห้คล้ายเสียงของจือเฉา

ซ่งเชียนฉู่กดนางกลับไปอย่างรวดเร็ว “อย่าขยับ”

“เส้นลมปราณของท่านเสียหายอย่างรุนแรง อย่างน้อยสิบวันอย่าลุกจากเตียง มิเช่นนั้นจะกลายเป็นคนไร้ค่า ชาตินี้อย่าหวังว่าจะฝึกวรยุทธได้อีกเลย!”

ซ่งเชียนฉู่ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ลั่วชิงยวนนอนราบอยู่บนเตียง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในร่างกายของนาง นางยังรู้ว่าคราวนี้อาการบาดเจ็บสาหัสเพียงใด

ในใจเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ

“เจ้ามาเมื่อไร” ลั่วชิงยวนถาม

ซ่งเชียนฉู่ตอบว่า "หากมีอะไรเกิดขึ้นกับท่าน จือเฉาจะมาหาข้าทันที"

“เป็นเรื่องจริงสินะ ท่านอ๋องลงมือโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ทำลายวรยุทธของท่าน มิเท่ากับการฆ่าท่านหรือไร?”

ซ่งเชียนฉู่ก็เต็มไปด้วยความมิพอใจเช่นกัน

เพื่อให้ลั่วชิงยวนฝึกฝนวรยุทธนางใช้สมุนไพรอันล้ำค่าไปมากมาย

ตอนนี้ทุกอย่างพังทลายหมดแล้ว

จือเฉาเดินถือโถดินเผาใบใหม่เข้ามาแล้วพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “บ่าวได้เก็บเถ้ากระดูกมาไว้แล้ว แต่เก็บได้เพียงบางส่วนเท่านั้น และบางส่วนก็ถูกลมพัดปลิวไป…”

ลั่วชิงยวนมองดูโถนั้นอย่างเศร้าใจ

มิอาจห้ามน้ำตาที่เอ่อขึ้นได้

“เชียนฉู่ ช่วยข้าหน่อยเถอะ”

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “ท่านพูดมา”

“ช่วยข้าฝังสิ่งนี้ข้างหลุมศพของลิ่นฝูเสวี่ยที”

จือเฉาวางโถไว้ข้าง ๆ

จือเฉาออกไปต้มยา และหลังจากปิดประตูลงแล้วซ่งเชียนฉู่ก็ถามอีกครั้ง “นี่คืออาจารย์ของท่านหรือ?”

ซ่งเชียนฉู่ได้ยินสิ่งที่จือเฉาพูด

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “นางเป็นแม่และอาจารย์ของข้า”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของซ่งเชียนฉู่ก็เปลี่ยนไป “ลั่วเยวี่ยอิงเป็นคน​ทำหรือ?”