ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 845

“และข้าได้สังเกตเห็นว่าช่วงนี้อาการของพี่สามก็ค่อนข้างปกติดี ไม่มีอาการปวดหัวหรือวิงเวียนศีรษะกะทันหันแต่อย่างใด”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว

เหมือนกับก่อนหน้านี้

มิถูกวางยาเสน่ห์ ไม่มีการถูกพิษหรือถูกควบคุม และมิถูกพลังชั่วร้ายใด ๆ ควบคุม

ทุกอย่างดูปกติดี

แต่ดวงตาของเขากลับมิชัดเจนนัก ราวกับถูกปกคลุมไปด้วยหมอก และเมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้รับบาดเจ็บ เขาก็เสียสติไปทันที

มันเหมือนกับว่าเขากลายเป็นคนละคน

หรือจริง ๆ แล้วเป็นเพราะเขามีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อลั่วเยวี่ยอิง เขาจึงเป็นเช่นนี้?

“ท่านรู้หรือไม่ว่าโถอัฐินั้นถูกวางไว้ในห้องตำราตั้งแต่เมื่อใด?” ลั่วชิงยวนถามอย่างสงสัย

ฟู่จิ่งหลีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ก็วันที่สองหลังจากที่ท่านจะฆ่าลั่วเยวี่ยอิงนั่นแหละ”

“ตอนนั้นพี่สามกับลั่วไห่ผิงกำลังคุยกันเรื่องบางอย่างในห้องตำรานี้ ข้าได้ยินลั่วไห่ผิงพูดว่า แม่ของท่านเป็นนักบวชระดับสูงอะไรทำนองนั้น? เห็นว่านางมาเมืองหลวงเพื่อสังหารใครบางคน”

“แล้ววันรุ่งขึ้นพี่สามก็ออกไป แล้วนำโถใบนี้กลับมา”

“ส่วนเรื่องอื่นข้ามิรู้อะไรมาก”

แต่คำพูดเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ลั่วชิงยวนตกใจได้แล้ว

นักบวชระดับสูง

ตามไล่ฆ่าใครบางคน?

ลั่วชิงยวนรู้สึกหายใจมิออก

ลั่วไห่ผิงรู้ เขารู้ถึงตัวตนของอาจารย์นาง!

ลั่วไห่ผิงรู้มากกว่าที่นางรู้เสียอีก!

ลั่วไห่ผิงพูดอะไรกับฟู่เฉินหวนกัน!

“ดี ขอบพระทัยท่านมาก”

ลั่วชิงยวนรีบกลับไปที่เรือน เปลี่ยนมาสวมชุดดำ และคิดจะไปที่จวนอัครเสนาบดีอีกครั้ง

ลั่วไห่ผิงคนนี้มีแต่คำโกหก คราวนี้นางต้องทำให้เขาอธิบายให้ชัดเจน!

ลั่วชิงยวนเตรียมของบางสิ่งแล้วไปยังจวนอัครเสนาบดีกับอู๋อิ่ง

ในตอนดึกของจวนอัครมหาเสนาบดีนั้นเงียบสงัดยิ่งขึ้น คนของฟู่เฉินหวนน่าจะกลับไปกันหมดแล้ว ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ในลานจวนเลย