แต่ฟู่เฉินหวนกลับดุเขาด้วยสายตาเย็นชา “ลั่วชิงยวนติดสินบนเจ้าไปเมื่อใด?”
คำพูดเหล่านั้นเย็นชาดุจคมมีด
ฟู่จิ่งหลียังคงต้องการอธิบาย แต่ลั่วชิงยวนขัดจังหวะเขาอย่างเย็นชา “หม่อมฉันมิได้ติดสินบนองค์ชายเจ็ด แต่เป็นเพราะองค์ชายเจ็ดมิได้ตาบอด”
คำที่แฝงความหมายนี้ทำให้ฟู่เฉินหวนมีสีหน้าแย่ลงกว่าเก่า
นางกำลังบอกว่าเขาตาบอด
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความหงุดหงิดในใจของเขายิ่งทวีคูนขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ลั่วชิงยวนด้วยความดุร้าย
“วรยุทธของเจ้าสลายไปแล้ว แต่เจ้ายังมิรู้สำนึก หากเจ้ากล้าทำร้ายเยวี่ยอิงอีก ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”
น้ำเสียงที่คมชัดและดวงตาของเขา ทำให้ฟู่จิ่งหลีหวาดกลัว
“พี่สาม...”
ฟู่เฉินหวนหันกลับมาและจ้องมองที่ฟู่จิ่งหลี “และเจ้าก็อีกคน!”
“รู้สถานะของตัวเจ้าด้วย!”
“ข้าอนุญาตให้เจ้าอาศัยอยู่ในตำหนักอ๋อง มิได้ให้เจ้าสมคบคิดกับลั่วชิงยวน!”
ฟู่จิ่งหลีก็ตกตะลึงเช่นกัน
จากนั้นฟู่เฉินหวนก็พาลั่วเยวี่ยอิงจากไปทันที
ระหว่างทางเขาหายใจถี่ รู้สึกเหมือนมีไฟสุมอยู่ในอก แต่เหตุผลยังคอยเตือนเขาว่าเขามิควรพูดเช่นนั้นในเมื่อครู่ออกไป
ฟู่จิ่งหลีก็โกรธเช่นกัน “อะไร? ใครอยากอยู่ในตำหนักท่านกัน ข้าจะย้ายออกเดี๋ยวนี้ละ!”
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว ไร้เรี่ยวแรงจะโน้มน้าวเขา
ดังนั้น ฟู่จิ่งหลีจึงย้ายออกจากตำหนักในวันนั้นเอง
จือเฉากระทืบเท้าด้วยความโกรธ “ท่านอ๋องทรงเป็นอะไรไป? เหตุใดถึงทำแบบนี้กับองค์ชายเจ็ดได้?”
“ลั่วเยวี่ยอิงคนนั้นมีอะไรดีกัน?”
ลั่วชิงยวนกลับมาที่ห้อง หลังจากเปลี่ยนอาภรณ์แล้ว ก็สวมหน้ากากที่มิได้สวมมานาน
“พระชายา นี่ท่าน...”
ลั่วชิงยวนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ข้าต้องหาวิธีรักษาเส้นลมปราณที่เสียหาย มิเช่นนั้นข้าจะจะเป็นคนไร้ประโยชน์ตลอดไป”
“ช่วงนี้ปิดประตูเรือน อย่าให้ใครเข้ามา บอกว่าข้ากำลังพักฟื้นอยู่ก็แล้วกัน”
จือเฉาพยักหน้า “เจ้าค่ะ”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ข้าพอจะมีความคิดอยู่บ้าง”
“จริงสิ เฝิงซีส่งคนมาส่งของหลายครั้ง แต่ท่านมิอยู่ ข้าจึงรับไว้แทนท่าน”
“มีสิ่งใดบ้าง?” ลั่วชิงยวนถาม
“ก็แค่ใบชา ขนม แล้วก็ของกำนัลเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างพวกหยก ข้าดูแล้ว มิได้มีค่าอะไร จึงกล้ารับเอาไว้”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า ตราบใดที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็นับว่าดีแล้ว
นางจึงมิได้สนใจอะไร
ทั้งสองศึกษาตำราสูตรยาด้วยกันสักพัก
หลังจากกินอาหารเย็นแล้วก็เตรียมตัวพักผ่อน
ดึกสงัด
การเคลื่อนไหวจากนอกบ้าน ทำให้ลั่วชิงยวนตื่นขึ้นทันที
ทันทีที่ลืมตาขึ้น
ร่างสีดำที่ยืนอยู่นอกประตูก็บุกเข้ามาให้เห็นทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...