ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 851

“โชคดีที่เจ้ามา มิเช่นนั้นคืนนี้คงรับมือมิไหว”

ลั่วชิงยวนมิได้พูด แต่เพียงจับมือของซ่งเชียนฉู่ไว้

……

ในอีกหลายวันต่อมา ลั่วชิงยวนอยู่กับซ่งเชียนฉู่เพียงเท่านั้น เฉินเซี่ยวหานแทบมิได้โผล่มาเลย

ลั่วชิงยวนเขียนตำรับยาใหม่ เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของนาง นางไม่มีเวลามากพอที่จะค่อย ๆ รักษาตัว

ต้องหายให้เร็วที่สุด มิเช่นนั้นมือที่ไม่มีเรี่ยวแรงนี้ จะมิสามารถเอาชนะใครได้

ซ่งเชียนฉู่ปรุงโอสถตามใบเทียบยาของนางแล้วนำมาให้ “ท่านนี่ใจร้ายกับตัวเองจริง ๆ”

“ใบเทียบยานี้อันตรายมาก ท่านอาจกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปตลอดชีวิตเลยก็ได้!”

ซ่งเชียนฉู่มิต้องการส่งโอสถให้นางด้วยซ้ำ

ลั่วชิงยวนแย่งมันมาถือไว้ ดื่มจนหมดในอึกเดียว

“ข้าอยู่ในสถานการณ์เยี่ยงนี้ หากไร้วรยุทธก็รอวันตายได้เลย หากมิใช้วิธีการอันตรายเมื่อใดข้าจะฟื้นตัวได้กัน?”

ลั่วชิงยวนนั่งสมาธิและปรับลมปราณในลานบ้าน เมื่อเคลื่อนลมปราณผ่านเส้นชีพจร จู่ ๆ นางก็พ่นเลือดออกมา

“ดูสิ โอสถแรงจนทำร้ายร่างกายท่านแล้ว!” ซ่งเชียนฉู่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้อย่างรวดเร็ว

ลั่วชิงยวนเช็ดเลือดจากมุมปาก และนั่งสมาธิต่อไป “มิตายก็พอ”

ก็แค่บาดเจ็บทางร่างกาย ทว่าหากไร้วรยุทธนางก็จะถูกฆ่าได้ทุกเมื่อ

ซ่งเชียนฉู่ยืนเฝ้ามิห่าง รู้สึกเจ็บปวดใจเป็นมาก

นางพึมพำ “ฟู่เฉินหวนคนนี้จริง ๆ ท่านก็ช่วยชีวิตเขาหลายครั้งหลายคราวแล้ว เหตุใดจึงทำเรื่องเกินเลยเช่นนี้ได้?"

“มีคนอยากฆ่าท่านตั้งเท่าไร เขากลับทำลายวรยุทธ์ของท่าน!”

นี่เท่ากับต้องการให้นางตายชัด ๆ!

อาจเป็นเพราะลั่วชิงยวนใจร้อนเกินไป ยาจึงเกิดปฏิกิริยาย้อนกลับ ตกตอนเย็น มือของนางก็ใช้การอะไรมิได้อีกต่อไปแล้ว

ให้ความรู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้วจริง ๆ

ซ่งเชียนฉู่พยายามโน้มน้าวนางหลายครั้งแต่ก็มิได้ผล ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงต้มยาลั่วชิงยวนต่อไป

ในตอนเย็น ลั่วชิงยวนกินยาไปอีกชามหนึ่ง

ในขณะนั้นก็มีเสียงเคาะประตูหลัง