ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 852

“ท่านเซียนฉู่ออกเดินทางไปแล้ว เขามิอยู่ ท่านอ๋องโปรดกลับไปเถิดเพคะ” ซ่งเชียนฉู่ปฏิเสธ

ลั่วชิงยวนเดินไปข้างหน้าและเห็นฟู่เฉินหวนที่กำลังเมา ในมือถือไหสุราไว้

เขาพิงประตูเอาพลางเอามือแนบ และถามอย่างเมามายว่า “เขาออกเดินทางไปตั้งแต่เมื่อไร เหตุใดข้ามิรู้เรื่องนี้"

“เขาออกไปเอง มิได้บอกใครเอาไว้!” ซ่งเชียนฉู่มิสามารถปิดประตูได้ น้ำเสียงเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย

“จริงหรือ?” ฟู่เฉินหวนฟังดูผิดหวังเล็กน้อยและค่อย ๆ นั่งพิงกำแพง

ซ่งเชียนฉู่หาจังหวะปิดประตู

นางใช้ไม้ค้ำประตูไว้ด้านหลังประตู

กลับมาที่ลานบ้าน ลั่วชิงยวนถามว่า “เขามาที่นี่บ่อยหรือไม่?”

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “มาบ่อยอยู่”

“แต่ปกติเขาจะมาตอนที่มีสติ พอรู้ว่าเจ้ามิอยู่ก็จะกลับไป”

“ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นท่านเป็นสหายจริง ๆ แต่ยิ่งเจ้าใกล้ชิดกับคนเช่นนี้มากเท่าไร ก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น ดังนั้นอย่าไปยุ่งกับเขาจะดีกว่า”

ซ่งเชียนฉู่กลั้นหายใจ

นางมิถือสาที่เขาทำร้ายลั่วชิงยวนก่อนหน้านี้ แต่คราวนี้การทำลายวรยุทธของนางนั้นมันมากเกินไป!

นางรับมิได้แล้ว!

ลั่วชิงยวนรู้สึกสับสน และมิสนใจเขาอีก

คืนนี้แสงจันทร์สุกสกาว ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงปีนขึ้นไปบนหลังคา หยิบเข็มทิศออกมาให้มันริ่มดูดซับพลังจากฟ้าดิน

นี่เป็นวิธีการฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานที่สุด แต่ตอนนี้ลั่วชิงยวนทำได้เพียงวิธีนี้เท่านั้น เพื่อจะได้ซ่อมแซมเส้นลมปราณที่เสียหายโดยเร็วที่สุด

นั่งสมาธิไปจนใกล้เที่ยงคืน

กระทั่งได้ยินการเคลื่อนไหวใต้ชายคานั้น ลั่วชิงยวนก็ตื่นขึ้นมา

ดูเหมือนจะมีคนอยู่ข้างนอก

นางลงจากหลังคาแล้วเปิดประตูออกไปด้านนอก

จากนั้นก็เห็นฟู่เฉินหวนนั่งอยู่บนบันไดหิน

เขาเมาแล้ว นอนอยู่หน้าประตูราวกับกองโคลน

ลั่วชิงยวนตกตะลึง นี่หรือคือท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ?