ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 853

“คือการควบคุมความคิดของคน มีผลต่ออารมณ์ของเขา แต่มิใช่ว่าจะปราศจากจิตสำนึกไปเลย”

“ทำให้คนมิสามารถควบคุมตัวเอง มิให้สนใจความสุข ความเศร้า ความโกรธของนางได้ พอข้าเห็นนางเจ็บปวด ข้าก็จะโกรธทันที เมื่อเห็นนางร้องไห้ ข้าก็จะใจสลายไปเช่นกัน”

“ทั้ง ๆ ที่รู้อย่างชัดเจนว่าบางสิ่งที่นางทำนั้นผิด แต่ในใจก็ยังดิ้นรนอยากปกป้องนางเสียให้ได้”

ฟู่เฉินหวนพูดด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก

แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้เข้าหูของลั่วชิงยวน นางก็ตกตะลึง

นี่มิใช่อาการของการชอบใครสักคนหรอกหรือ

“ท่านอ๋อง นี่เป็นเพราะหัวใจของท่านสั่นไหว เพราะท่านชอบนาง ท่านจึงเป็นเช่นนี้”

ลั่วชิงยวนมิรู้ว่าเหตุใด แต่เมื่อนางพูดเช่นนี้ออกไป ใจนางก็พลอยรู้สึกเศร้าไปด้วย

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว รู้สึกมิอยากจะเชื่อ “หัวใจสั่นไหวหรือ?”

“แต่มันมิใช่อย่างนั้น หัวใจสั่นไหวมิควรเป็นเช่นนี้”

“ส่วนเรื่องชอบ ข้าเองก็บอกมิได้”

ฟู่เฉินหวนปวดหัวมาก ดื่มเหล้าต่ออีกหลายจอก

ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา “อาการที่ท่านอ๋องพูดถึง หากจะบอกว่าควบคุมได้ ก็คงมีแต่พิษกู่เท่านั้นที่มีผล"

“แต่ท่านอ๋องมิได้ถูกพิษกู่”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่เฉินหวนก็หลับตาและพูดด้วยความสิ้นหวัง “หรือข้าชอบนางมากขนาดนั้นจริง ๆ?”

หัวใจของลั่วชิงยวนกระตุกวูบทันที

มือสั่นโดยมิได้ตั้งใจ

นางกำฝ่ามือแน่น

“ใช่แล้ว ท่านอ๋องคงจะรักนางจนถอนตัวมิขึ้นแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เขามักจะเป็นแบบนี้กับลั่วเยวี่ยอิงมาตลอดมิใช่หรือ?

ตอนนี้รู้ตัวตนที่แท้จริงของลั่วเยวี่ยอิง รวมถึงแผนการและวิธีการของนางแล้ว เขายอมรับมิได้แต่ก็มิสามารถตัดความรู้สึกที่มีให้กับลั่วเยวี่ยอิงได้

แม้ว่านางจะมีช่วงเวลามีสั่นไหวต่อฟู่เฉินหวนเช่นกัน แต่ก็มิอาจเทียบได้กับความรู้สึกของเขาที่มีต่อลั่วเยวี่ยอิง

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ฟู่เฉินหวนก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดและหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น

เขามิเชื่อ!