สรุปเนื้อหา บทที่ 854 – ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย โดย GoodNovel
บท บทที่ 854 ของ ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ลั่วชิงยวนตัวแข็งทื่อ พูดอย่างประหม่า “กระหม่อม…”
ฟู่เฉินหวนลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง จ้องมองนางด้วยสายตาเมามาย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าถือว่าเจ้าเป็นสหายของข้า แต่เจ้ากลับมีความคิดเช่นนี้รึ?”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เรอออกมา
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว โบกมือด้วยความรังเกียจ และมองดูฟู่เฉินหวนอย่างระแวดระวัง ดูเหมือนเขาจะยังเมาอยู่
นางผละออกจากมือของฟู่เฉินหวนทันที และพูดว่า “กระหม่อมจะมีความคิดอะไรได้”
“แค่ท่านดื่มจนทำอาภรณ์เปียกหมดแล้ว กระหม่อมจึงอยากเปลี่ยนให้ท่านก็เท่านั้น”
ฟู่เฉินหวนขยี้หน้าผากตัวเองแล้วถามอย่างเมามายว่า “จริงรึ?”
“ก็ใช่น่ะสิ”
แต่ฟู่เฉินหวนผูกอาภรณ์ตัวเองอีกครั้งแล้วเอนหลังลงบนเก้าอี้แล้วพูดอย่างเมามาย “มิต้อง ข้าจะนอน”
ลั่วชิงยวนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากล้มเลิกความคิดนี้ แม้ว่าฟู่เฉินหวนจะเมา แต่เขาก็ยังระมัดระวังสูงกว่าคนทั่วไป
แกะเสื้อของเขามิตื่น แต่พอแตะของในแขนเสื้อเขากลับตื่น
หมายความว่าเขากังวลกับเรื่องนั้นมาก
สิ่งนี้ทำให้นางยิ่งสงสัยมากขึ้นว่า ลั่วไห่ผิงพูดอะไรกับฟู่เฉินหวน มันต้องเกี่ยวข้องกับกลียุคในวังแน่ มิเช่นนั้นฟู่เฉินหวนคงไม่มีเหตุผลที่ต้องตึงเครียดกับผ้าเช็ดหน้าขนาดนี้
ผ้าเช็ดหน้านั้นเป็นของอาจารย์นาง
เมื่อได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของฟู่เฉินหวน ลั่วชิงยวนก็หยิบจอกเหล้าขึ้นมา แล้วเทเหล้าลงบนแขนเสื้อและลำตัวของฟู่เฉินหวน
ในช่วงดึก ซ่งเชียนฉู่หยิบผ้าห่มออกมาคลุมให้ฟู่เฉินหวน ขณะที่ลั่วชิงยวนก็กลับไปที่ห้องของตนเพื่อพักผ่อน
เมื่อรุ่งสางมาถึง
ในตอนที่ลั่วชิงยวนตื่นขึ้น ฟู่เฉินหวนก็มิได้อยู่ที่ลานบ้านอีกต่อไปแล้ว
ในช่วงบ่าย ลั่วชิงยวนก็กลับมาที่ตำหนักอ๋องอย่างเงียบ ๆ มาดูอาการบาดเจ็บของแม่นมเติ้ง โชคดีที่อาการบาดเจ็บมิร้ายแรง และนางยังคงทำหน้าที่ดูแลตำหนักอ๋องดังเดิม
จือเฉากล่าวว่า “เมื่อคืนท่านอ๋องมิได้กลับบ้าน ดังนั้นลั่วเยวี่ยอิงก่อกวนทั้งคืน ทำให้สาวใช้ลำบากมากมายเลยเจ้าค่ะ”
“ผลก็คือวันนี้ท่านอ๋องก็ยังมิกลับมา”
“ข้าเดาว่าท่านอ๋องก็คงรำคาญนางเหมือนกัน!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็สะดุ้งเล็กน้อย เหตุใดนางจึงรู้สึกเหมือนฟู่เฉินหวนจงใจเลี่ยงลั่วเยวี่ยอิง
ต่อมา ลั่วชิงยวนแสร้งทำเป็นมิอยู่ที่นั่น แต่ฟู่เฉินหวนก็ยังเข้ามา ตอนกลางคืนนอนในลานบ้าน มิทำอะไร
เขาเพียงนอนอาบแสงจันทร์ ก่อนจะออกไปก่อนรุ่งสาง
ฟู่เฉินหวนตั้งใจหลีกเลี่ยงลั่วเยวี่ยอิงจริง ๆ
เขามิได้กลับตำหนักอ๋องเลย
หลังจากที่เขามิปรากฏตัวมาหลายวัน เกรงว่าลั่วเยวี่ยอิงคงจะเป็นบ้าไปแล้ว
ลั่วชิงยวนก็มิใส่ใจ นางเพียงต้องการซ่อมแซมเส้นลมปราณของตน และฟื้นฟูวรยุทธของตนเท่านั้น
ในวันนี้ ซ่งเชียนฉู่ได้นำกล่องสมุนไพรเพิ่งมาถึงกลับมา
“ดูสิ นี่เป็นสมุนไพรที่บ้านข้าส่งมาช่วงก่อน พอดีมีหลายอย่างที่ท่านต้องใช้ตอนนี้ เชื่อว่าหลังบำรุงมิกี่วัน วรยุทธท่านจะฟื้นคืนได้ในมิช้า”
ซ่งเชียนฉู่เปิดกล่อง ตรวจสอบทีละชิ้น
ดวงตาของลั่วชิงยวนเป็นประกายขึ้นทันที
“ใบธารมรกต เจ้ามีสิ่งนี้ด้วยหรือ?” ลั่วชิงยวนตกใจมาก นี่เป็นสมุนไพรหายากชนิดร้อยปีจะพบสักหน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...