ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 863

หลังจากออกจากหอการค้าเฟิงตูแล้วลั่วชิงยวนและซ่งเชียนฉู่ก็เดินไปตามถนน ซ่งเชียนฉู่เอ่ยว่า “สนหิมะเขาฉีซานมิได้อยู่ในกล่อง”

“มันอาจมิเคยถูกส่งมาตั้งแต่แรก”

“หรือไม่ก็ถูกปล้นไประหว่างทางโดยคนอื่นที่รู้เรื่องนี้”

“อย่างไรเสีย สนหิมะเขาฉีซานก็เป็นสมุนไพรที่ล้ำค่า หากมีข่าวรั่วออกไปผู้ที่รู้จักสมุนไพรก็จะมุ่งเป้าที่สนหิมะเขาฉีซาน”

“แน่นอน และอาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาทำมันหายหลังจากเปิดกล่องออก”

“ส่งคนไปตามหาที่สมาการค้าอีกครั้งเถอะ”

หัวใจของลั่วชิงยวนจมลง กำหมัดแน่น รู้สึกถึงข้อมือที่อ่อนแรง และถอนหายใจ

“ข้าได้กลิ่นของสนหิมะเขาฉีซาน จากสมุนไพรนั้น”

“ข้าเก็บสมุนไพรที่มีกลิ่นแรงไว้ชิ้นหนึ่ง รอให้ข้ากลับไปแล้วจะคำนวณตำแหน่งของสนหิมะเขาฉีซาน”

มีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับสนหิมะเขาฉีซานเป็นแนวทาง ก็จะมีโอกาสค้นหาที่ตำแหน่งของสนหิมะเขาฉีซานได้

ซ่งเชียนฉู่ประหลาดใจ “นี่ก็คำนวณได้หรือ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้ แต่ใช้พลังงานมาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ซ่งเชียนฉู่ก็ถามอย่างลังเล “ถ้าอย่างนั้นร่างกายของท่านจะทนได้หรือ?”

ดวงตาของลั่วชิงยวนเย็นชาเล็กน้อย “ไม่มีทางอื่น ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วครั้งนี้มีแต่ต้องเดิมพันกัน”

“มิเช่นนั้นการฟื้นฟูเส้นลมปราณจะใช้เวลานาน ข้าเกรงว่าข้าจะรอจนกว่าจะถึงเวลานั้นมิได้ คงจะถูกฆ่าตายไปเสียก่อน”

ไทเฮาและตระกูลเหยียนมิเคยยอมแพ้ที่จะฆ่านาง

มิต้องพูดถึงยอดฝีมือเช่นลั่วฉิงที่ยังคงได้รับบาดเจ็บสาหัส หากลั่วฉิงหายจากอาการบาดเจ็บแล้วนางคงได้แต่หนีตายหัวซุกหัวซุน

ทั้งสองกลับไปที่บ้านของลั่วหลางหลาง และพักอยู่ที่นั่นหนึ่งคืน

แต่มิคาดคิดเลยว่าเช้าวันถัดมา

ฟู่เฉินหวนจะปรากฏตัวอยู่นอกบ้านของลั่วหลางหลาง

ลั่วชิงยวนทราบข่าวและมาที่ประตู

“ถึงเวลากลับเมืองหลวงแล้ว ไปกันเถอะ” น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนหนักแน่นเล็กน้อย

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “หม่อมฉันมิได้บอกว่าอยากกลับไปกับท่าน”