ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 866

ลั่วชิงยวนพุ่งไปข้างหน้า ม่านตาของนางขยายออกเมื่อเห็นกริชที่คมกริบกำลังเคลื่อนเข้าใกล้หน้าอกของฟู่เฉินหวนทีละน้อย

ลั่วชิงยวนรู้สึกราวกับว่ามีคนบีบคอนาง เกิดความรู้สึกหายใจมิออกอย่างรุนแรง

ทันใดนั้น

ในสายตา มือที่มีข้อต่อชัดเจนและเส้นเลือดสีน้ำเงินโป่งชัด คว้ามือที่กำลังแทงลงไปของลั่วฉิง

นั่นฟู่เฉินหวน!

เขามิได้หมดสติ!

ลั่วชิงยวนรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของลั่วฉิง นางขมวดคิ้วและแทงกริชเข้าที่ด้านหลังของลั่วฉิงอย่างแรง

ลั่วฉิงรู้ว่านางอยู่ข้างหลัง อันตรายกำลังใกล้เข้ามา จึงกลิ้งตัว หลีกเลี่ยงการโจมตีของลั่วชิงยวนทันที

แต่ด้วยเหตุนี้ กริชในมือของลั่วฉิงจึงหล่นลงไป และเป็นฟู่เฉินหวนที่หยิบขึ้นมา

ฟู่เฉินหวนคว้ากริช ลุกขึ้นแทงไปที่ลั่วฉิง

ทั้งสองเริ่มต่อสู้อย่างดุเดือด

ลั่วชิงยวนมองอย่างประหม่า ตอนนี้นางมิสามารถทำอะไรได้ ทำได้แค่มิเป็นภาระ และหลบอยู่ในที่ปลอดภัยเท่านั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นลั่วฉิงและฟู่เฉินหวนประมือกัน

นางรู้ว่าฟู่เฉินหวนมีวรยุทธสูง แต่มิคาดคิดว่าจะเหนือกว่าลั่วฉิงเก่งที่เชี่ยวชาญในกลอุบาย หลายครั้ง มิใช่พิษก็เป็นสัตว์อันตราย หากเป็นคนธรรมดาคงรับมือได้ยาก

อย่างไรก็ตาม ฟู่เฉินหวนกลับระวังตัวหลบหลีกอย่างต่อเนื่อง เกาะติดลั่วฉิงมิปล่อยให้นางหนีไปได้

ลั่วฉิงมิสามารถหลบหนีได้ ดังนั้นนางจึงต้องใช้พลังทั้งหมดที่มี

การต่อสู้อันดุเดือดจบลงด้วยการที่ฟู่เฉินหวนตบลั่วฉิงหนึ่งฉาด

ตบนี้ ทำให้ลั่วฉิงกระเด็นไป

กระเด็นเข้าไปในหมอกหนา ลั่วฉิงกระอักเลือดออกมาและโยนผงแป้งออกมาหนึ่งกำมือทันที

ผงแป้งระเบิด ทำให้ทั่วทุกที่เป็นสีขาวโพลน

ฟู่เฉินหวนยกแขนขึ้นเพื่อปิดปากและจมูก และมิได้ติดตามนางอีกต่อไป

ลั่วชิงยวนรีบก้าวไปข้างหน้า “ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

ลั่วชิงยวนเห็นรอยเลือดบนแขนและร่างกายของฟู่เฉินหวน

ฟู่เฉินหวนก้มหน้าลงเหลือบมอง “เป็นเลือดของนาง”