“สนหิมะเขาฉีซาน!”
จือเฉาสะดุ้งและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ ๆ ๆ นั่นแหละเจ้าค่ะ!”
“นี่คือสิ่งที่หมอหลวงพูด!”
ลั่วชิงยวนตกตะลึง สีหน้าเคร่งเครียด ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปยังเรือนของลั่วเยวี่ยอิงทันที
รวดเร็วอะไรปานนี้ ลั่วเยวี่ยอิงตาบอดแล้วต้องการสนหิมะเขาฉีซานอีกต่างหาก
นี่มิใช่เรื่องบังเอิญแล้ว มันเป็นเพียงกลอุบายของลั่วฉิงเท่านั้น
ลั่วฉิงน่ากลับมาที่เมืองหลวงเร็วกว่าพวกเขา และขอให้เหยียนผิงเซียวมาขอให้ลั่วเยวี่ยอิงถามฟู่เฉินหวนเรื่องสนหิมะเขาฉีซาน
นางรีบไปที่เรือนของอีกฝ่าย
ยังมิทันเข้าไปในเรือน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของลั่วเยวี่ยอิง ร้องจนหายใจมิทัน ดูสิ้นหวังอย่างยิ่ง
ฟู่เฉินหวนปลอบใจ “หยุดร้องไห้ได้แล้ว ดวงตาของเจ้าเป็นแบบนี้แล้ว หากเจ้ายังร้องไห้ต่อไปก็จะรักษามิหายเข้าจริง ๆ”
ลั่วเยวี่ยอิงหยุดร้องไห้เล็กน้อย พลางจับมือฟู่เฉินหวนพูดทั้งน้ำตา “ท่านอ๋อง ท่านจะมิทิ้งหม่อมฉันใช่หรือไม่เพคะ?”
ฟู่เฉินหวนตบมือของนางเบา ๆ “มิทิ้งหรอก”
ท่าทางที่ใกล้ชิดนั้น สะท้อนอย่างชัดเจนในดวงตาของลั่วชิงยวน
ดวงตาของนางเย็นชา พลันเดินเข้าไป
มองไปที่หมอหลวงที่กำลังเขียนใบเทียบยา
หมอหลวงเขียนใบเทียบยาเสร็จแล้วส่งให้ฟู่เฉินหวน “ท่านอ๋อง นี่คือใบเทียบยา เครื่องยาสมุนไพรส่วนใหญ่หาได้ง่าย แต่สนหิมะเขาฉีซานนั้นหาได้ยากยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”
“หากไม่มีสนหิมะเขาฉีซาน ใบเทียบยานี้ก็ไร้ประโยชน์แล้ว”
ลั่วชิงยวนหยิบใบเทียบยา นางเหลือบมองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่คือใบเทียบยารักษาตารึ? เจ้ารู้ถึงประสิทธิภาพของสนหิมะเขาฉีซานหรือไม่?”
"คนธรรมดากินยาตามใบเทียบยานี้เข้าไป จะทำให้เลือดลมไหลย้อนกลับ หากรุนแรงก็อาจทำให้เส้นเลือดแตกตายได้!”
“เจ้ามันหมอเถื่อน! เข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”
เพื่อหลอกเอาสนหิมะเขาฉีซาน เขาทำได้ทุกอย่าง!
คนธรรมดามิสามารถใช้สนหิมะเขาฉีซานนี้ได้ แม้ว่านางในก่อนหน้านี้ก็มิกล้าใช้สนหิมะเขาฉีซานสุ่มสี่สุ่มห้า
สามารถใช้ร่วมกับใบธารมรกตเพื่อเสริมฤทธิ์ของกันและกันเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีความเสี่ยงที่จะล้มเหลวหลังจากกินยาเข้าไป
ใบหน้าหมอหลวงเปลี่ยนไปน่าเกลียดเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทว่าเสียหน้ามิได้จึงอธิบายอย่างขึงขัง “ใบเทียบยานี้ข้าเห็นในตำราที่ตกทอดจากบรรพบุรุษ! รักษาอาการป่วยของลั่วเยวี่ยอิงได้อย่างน่าอัศจรรย์แน่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...