ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 899

ไทเฮามองเขาด้วยสายตาที่ดุร้าย พลางตวาดเสียงดังว่า “องค์จักรพรรดิ! ท่านถึงกับมิสนใจความเป็นความตายของเสด็จพ่อของท่านเลยหรือ!”

ฟู่จิ่งหานขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึม มิอาจพูดอะไรได้อีก

ไทเฮารู้สึกดีใจอยู่ในใจ นางออกคำสั่ง “ใครก็ได้! จับฟู่เฉินหวนกับลั่วชิงยวนเข้าคุก! เลือกวันประหาร!”

องครักษ์รีบเข้ามาทันที ควบคุมตัวทั้งสองไว้ แล้วกำลังจะพาตัวไป

ลั่วชิงยวนสงบนิ่ง ไม่มีความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย

“ช้าก่อน!”

นางมองหมอหลวงหลี่อย่างสงบ ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หมอหลวงหลี่ อาการขององค์จักรพรรดิสูงสุดแย่ลงจริงหรือ?”

“ฝีมือการแพทย์ของเจ้า ไหวหรือไม่?”

อาการขององค์จักรพรรดิสูงสุดตอนนี้ แค่เป็นหมอที่จับชีพจรเป็นก็สามารถดูออกแล้ว

อาการดีขึ้นอย่างชัดเจนขนาดนั้น!

หายใจสะดวกขึ้น ลมหายใจก็คงที่ ชีพจรก็เต้นแรงขึ้น

หมอหลวงหลี่ผู้นี้ต้องการช่วยไทเฮากำจัดนาง กล้าพูดปลดถึงเพียงนี้ หลอกลวงองค์จักรพรรดิและขุนนางทั้งหลาย

คราวนี้เขาตายแน่!

หมอหลวงหลี่รู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ก็ยังกล่าวโทษลั่วชิงยวนอย่างมิเกรงกลัว

“ข้าเป็นหมอหลวงในวังมาหลายปี ย่อมมิผิดพลาด องค์จักรพรรดิสูงสุดอาการหนักขึ้น เพราะถูกท่านทำร้าย เวลาเหลือน้อยแล้ว!”

ลั่วชิงยวนสะบัดตัวหลุดจากการควบคุมขององครักษ์ แล้วก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

แล้วถามทันทีว่า “เจ้ากล้าสาบานหรือไม่!”

“เจ้าเอาชีวิตสาบานว่าตัวเองมิได้โป้ปด!”

“มิเช่นนั้น ตายไม่มีที่ฝัง!”

น้ำเสียงแข็งกร้าวของนาง ทำให้หมอหลวงหลี่หนาวสั่นไปทั้งตัว และเหงื่อแตกพลั่ก

“ข้าขอสาบาน! หากข้าโกหกแม้แต่ครึ่งคำ ขอให้ฟ้าผ่าตาย!”

ในวินาทีที่เขาพูดจบ ลั่วชิงยวนก็เห็นรังสีแห่งความตายระหว่างคิ้วของหมอหลวงหลี่

มิควรสาบานมั่วซั่ว

ในเวลานี้ ไทเฮาก็พูดเสียงดังว่า “พอหรือยัง? รีบพาพวกเขาออกไป!”

ลั่วชิงยวนมองไทเฮาด้วยสายตาที่เฉียบคม “ไทเฮาทรงรีบร้อนให้พวกเราตายถึงเพียงนี้ เหตุใดมิรีบไปตามหมอหลวงคนอื่นมาช่วยองค์จักรพรรดิสูงสุดหรือเพคะ?”

“หรือว่าไทเฮาทรงละทิ้งพระชนม์ชีพขององค์จักรพรรดิสูงสุดแล้ว?”

สายตาที่เหมือนจะมองทะลุจิตใจของลั่วชิงยวนทำให้ไทเฮารู้สึกหวาดกลัว

คิดว่านางอยู่ในวังหลังและวังหน้ามาหลายปีแล้ว ต้องกลัวอะไรอีก?