ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 900

องค์จักรพรรดิสูงสุดที่อยู่บนเตียงเอ่ยปากแล้ว

เปล่งเสียงอย่างแผ่วเบาว่า “หยุด!”

ทุกคนตกใจอย่างมาก หันไปมองที่เตียง

องค์จักรพรรดิสูงสุดฟื้นแล้ว อีกทั้งยังมีสติสัมปชัญญะ!

สีหน้าของไทเฮาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก รีบทรุดตัวลงข้างเตียง จับมือองค์จักรพรรดิสูงสุดไว้แน่นแล้วร้องไห้อย่างตื้นตัน

เหมือนจะห้ามมิให้องค์จักรพรรดิสูงสุดพูดอะไร

“หยุดเดี๋ยวนี้…” เสียงขององค์จักรพรรดิสูงสุดแผ่วเบา จมหายไปกับเสียงร้องไห้ของไทเฮา

ฟู่จิ่งหานได้ยินองค์จักรพรรดิสูงสุดพูดบางสิ่ง จึงรีบก้าวเข้าไป

แต่กลับถูกไทเฮาขวางไว้ ฟู่จิ่งหานมองมิเห็น จึงหันไปมองฟู่เฉินหวน

ฟู่เฉินหวนสะบัดหนีองครักษ์ ก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีดุดัน

เห็นไทเฮายังคงร้องไห้อยู่ จึงตวาดเสียงดัง “ไทเฮามิอยากให้พวกเราได้ยินสิ่งที่เสด็จพ่อตรัสหรือ!”

“ทุกคนถอยไป!”

ฟู่เฉินหวนมองไปที่หมอหลวงหลี่ด้วยสายตาที่ดุดัน

แต่ไทเฮามิสนใจ ยังคงร้องไห้อย่างเศร้าโศก มองฟู่เฉินหวนด้วยสายตาที่ดุดัน แล้วตะโกนว่า “ยังมิรีบลากตัวฟู่เฉินหวนไปอีก!”

“คิดปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิสูงสุด มีโทษถึงประหาร!”

“หรือว่าคำพูดของตัวข้าผู้เป็นไทเฮาไม่มีความหมายแล้ว!”

องครักษ์กำลังจะเข้าไป แต่ลั่วชิงยวนก็สะบัดมือองครักษ์ออก เดินเข้าไปหาไทเฮาอย่างเย็นชา

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อหน้าองค์จักรพรรดิสูงสุด คำพูดของไทเฮา ย่อมไร้ความหมาย”

“พวกเราจะฟังองค์จักรพรรดิสูงสุด”

ในตอนนี้เอง องค์จักรพรรดิสูงสุดก็ยกมือขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วจับชายแขนเสื้อของฟู่เฉินหวน

การกระทำนี้ ทำให้ทุกคนตกใจมาก

ไทเฮาก็เริ่มรู้สึกกังวล มิกล้าที่จะขัดขวางอีกต่อไป

ฟู่เฉินหวนรีบคุกเข่าลง “เสด็จพ่อ!”

“เสด็จพ่อ ร่างกายของพระองค์ดีขึ้นบ้างหรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนอยากได้คำตอบอย่างเร่งด่วน เพื่อที่จะรักษาชีวิตของลั่วชิงยวนไว้ได้

องค์จักรพรรดิสูงสุดมิได้พูดอะไร แต่พยักหน้าอย่างแรง