ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 903

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ แม่ทัพใหญ่ฉินก็ประหลาดใจและพูดว่า “กลิ่นหอมของดอกไม้เหล่านี้จะกระตุ้นองค์จักรพรรดิสูงสุด! ข้าจำได้ว่า องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงไวต่อกลิ่นหอมมาก!”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “นี่เป็นเพียงเหตุผลหนึ่งเท่านั้น”

“ที่สำคัญกว่านั้น กลิ่นดอกไม้อันเข้มข้นเหล่านี้ช่วยปกปิดดอกไม้พิษที่ปลูกไว้ด้านใน!”

ทันทีที่พูดออกมา ใบหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนสี

ต่างตกใจเป็นอย่างมาก

“ว่ากระไรนะ?!”

แม้แต่ฟู่เฉินหวนก็ตกตะลึง

ลั่วชิงยวนก้มลง ค้นหาในพุ่มดอกไม้ แล้วดึงต้นหนึ่งขึ้นมาอย่างแรง

รากและลำต้นถูกปกคลุมไปด้วยหนามสีดำ ดอกมีลักษณะฉูดฉาดมาก แต่มีขนาดเล็กกว่าดอกไม้อื่น ๆ เมื่อแฝงตัวกับพุ่มไม้ดอกแล้ว แทบจะมิเห็นความแตกต่างเลย

“นี่คือดอกไม้พิษ เรียกว่าปีกพญามัจจุราช แดงฉานดุจเลือด กลีบดอกสวยงามยิ่ง มีกลิ่นหอมแรง แต่มีพิษ เมื่อสูดดมกลิ่นครั้งแรกจะมิเป็นพิษ ทว่าหากสูดดมเข้าไปเป็นเวลานาน พิษจะแทรกซึมลึกเข้าไปในไขกระดูก”

นี่ก็เป็นดอกไม้ของแคว้นหลีด้วย

ยังเป็นดอกไม้ที่ถูกเพาะพันธุ์โดยจ้าวแห่งพิษ มิพบในที่อื่นทั่วไป

บุคคลที่ซ่อนตัวอยู่ในแคว้นเทียนเชวีย ถูกราชวงศ์ของแคว้นหลีส่งมา

มิเช่นนั้นคนธรรมดาไม่มีทางมีเมล็ดพันธุ์นี้ในครอบครอง

ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก

มหาราชาจารย์เหยียนมอง ขมวดคิ้วและเยาะเย้ย “เหลวไหล! นี่เป็นเพียงดอกไม้ธรรมดาแตกต่างจากดอกไม้อื่นที่นี่อย่างไรเล่า?”

ลั่วชิงยวนยกมุมปากขึ้นแล้วยื่นดอกไม้ให้มหาราชาจารย์เหยียน

“หากมหาราชาจารย์เหยียนรู้สึกว่ามิต่างอะไร เช่นนั้นท่านกล้าสูดดมเกสรอย่างเต็มปอดหรือไม่?”

สีหน้าของมหาราชาจารย์เหยียนเปลี่ยนไปกะทันหัน

เขานิ่งค้างไป

ลั่วชิงยวนยังหยิบดอกไม้ธรรมดา ๆ มาให้มหาราชาจารย์เหยียนดู โดยเอาดอกไม้ทั้งดอกมาแนบกับใบหน้า และสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ที่กลางดอก

“เช่นนี้เลย”

คนอื่น ๆ ต่างก็หันมาสนใจมหาราชาจารย์เหยียน

นี่ต้องมิใช่เรื่องยากเย็นอะไรอยู่แล้ว

ทว่ามหาราชาจารย์เหยียนกลับลังเล

เขาพูดด้วยสีหน้าแปลก ๆ ว่า “ข้ามิรู้ว่าเจ้ากำลังเล่นกลอะไรอยู่ แต่ข้าจะมิร่วมมือกับเจ้าแน่”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ และยกมุมปากขึ้น “งั้นหรือ?”