ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 906

“หมอที่รักษาผู้คน ควรเป็นดั่งสายลมที่สะอาด สดใส และโปร่งใส แต่มินึกเลยว่าในสำนักหมอหลวงแห่งนี้ จะสกปรกถึงเพียงนี้!”

ลั่วชิงยวนออกแรงเพียงนิด คนตรงหน้าก็ร้องด้วยความเจ็บปวด

“ปล่อยข้า!”

“ท่านยังกล้าใช้กำลังที่สำนักหมอหลวงอีกหรือ?!”

หมอหลวงกลุ่มนั้นพากันล้อมเข้ามา

ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางลงมือทันที

โครม...

ประตูคลังโอสถถูกกระแทกจนเปิดออก

หมอหลวงหลายคนพากันล้มออกจากประตูทีละคน

มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น

ทุกคนตกตะลึง มองสตรีที่ค่อย ๆ เดินออกมาจากคลังโอสถอย่างนิ่งงัน

พวกเขากลัวเกินกว่าจะเข้าไปใกล้

ลั่วชิงยวนเหลือบมองผู้คนบนพื้นอย่างเย็นชา และพูดอย่างเหยียดหยาม “สกปรกเยี่ยงนี้ ยาพวกนี้ข้าก็มิสนใจจะใช้หรอก!”

หลังจากพูดเช่นนั้น ลั่วชิงยวนก็เดินออกไป

ในเวลานี้ หมอหลวงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาหานางอย่างช้า ๆ ด้วยการประคองของหมอหลวงอีกคนหนึ่ง

เขาดูแก่มาก ผมเปลี่ยนเป็นสีเทาทั้งศีรษะ และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น แต่เขาก็ยังเต็มไปด้วยอำนาจ

ทันทีที่เขามาถึง ทุกคนก็ทำความเคารพและพูดว่า “หัวหน้าสำนักหมอหลวง”

ดูเหมือนว่าบุคคลนี้จะได้รับความเคารพอย่างสูงและมีสถานะสูงในสำนักหมอหลวง

“พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการช่างหยิ่งยโสจริง ๆ! อายุน้อยนิด แค่มีความรู้ทางการแพทย์เล็กน้อยก็หยิ่งยโสแล้ว มิสนใจใคร! ยังกล้าลงมือใช้กำลังในสำนักหมอหลวงอีก!”

“ท่านคิดว่าท่านสามารถทำทุกอย่างที่ท่านต้องการเพราะมีอ๋องผู้สำเร็จราชการคอยหนุนหลังเช่นนั้นรึ!”

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้วขึ้น แน่นอนว่าพวกเขาคงรู้ตัวตนของนางและสิ่งที่นางทำในวันนี้แล้ว

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำพยายามสร้างปัญหาให้นาง

“ข้าสามารถวินิจฉัยโรคขององค์จักรพรรดิสูงสุดได้ แต่พวกท่านทำมิได้ นี่มิได้พิสูจน์ว่า ข้ามีฝีมือทางการแพทย์สูงส่งเพียงใด แต่พิสูจน์ว่าพวกท่านไร้ความสามารถต่างหาก”

“คนในสำนักหมอหลวงทุกคนเป็นพวกไร้ประโยชน์กับหมดเลยหรือ? มิให้ความสำคัญกับทักษะทางการแพทย์ กลับเอาสมุนไพรของโรงหมอหลวงไปครอบครอง และเก็บซ่อนเอาไว้”

“เป็นข้าที่หยิ่งยโส หรือพวกท่านที่จิตใจคับแคบเกินไปกันแน่?”

ลั่วชิงยวนพูดจบอย่างเย็นชา และเริ่มเดินจากไป

แต่คำพูดมิกี่คำนี้ทำให้หัวหน้าสำนักหมอหลวงยกมือขึ้นกุมหน้าอก และจ้องมองไปที่ลั่วชิงยวนด้วยความโกรธ “ท่าน!”

ลั่วชิงยวนเพิ่งก้าวไปมิกี่ก้าว

จากนั้นก็มีเสียงร้องด้วยความตื่นตกใจว่า “หัวหน้าสำนักหมอหลวง! หัวหน้าสำนักหมอหลวง!”