“แค่ก แค่ก แค่ก…” หัวหน้าสำนักหมอหลวงไอหลายครั้งอย่างเจ็บปวด
เขายังคงมองลั่วชิงยวนด้วยความโกรธ เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยความยากลำบากว่า “ตลอดหลายปีที่ผ่านมาสำนักหมอหลวงรักษาผู้ป่วยนับมิถ้วนทั้งในและนอกวังหลวง เหตุใดท่านจึงกล่าวหาว่าพวกเราไร้ความสามารถไปได้!”
“ข้ามิยอมรับ!”
“ข้ามิเชื่อว่า ท่านจะสามารถรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดให้หายได้หรอก!”
ลั่วชิงยวนยิ้มและเลิกคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นเรามาเดิมพันกันดีหรือไม่?”
“หากข้ามิสามารถรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดได้ ข้าจะคุกเข่าสามครั้งและคำนับเก้าครั้งต่อสำนักหมอหลวงเพื่อขอโทษสำนักหมอหลวง! ท่านคิดว่าอย่างไรเล่า!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมาหัวหน้าสำนักหมอหลวงก็มองดูนางด้วยความตกใจ
จากนั้นเขาก็พูดว่า "ดี! มาเดิมพันกัน! หากท่านสามารถรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดได้ ข้าก็ไม่มีหน้าจะมีชีวิตอยู่ในใต้หล้านี้อีกต่อไป!"
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกใจ “ข้ามิชอบเดิมพันด้วยชีวิต เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นดีกว่า”
หัวหน้าสำนักหมอหลวงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “หากท่านสามารถรักษาองค์จักรพรรดิสูงสุดได้ ข้าจะลาออกจากตำแหน่งและเลิกเป็นหมอ! สมุนไพรที่สั่งสมมาหลายรุ่นในครอบครัว ข้าจะมอบให้ท่านทั้งหมด!"
ลั่วชิงยวนเห็นด้วยทันที “ดี!”
“แต่ข้ายังมีเงื่อนไขบางอย่าง”
“เราคุยกันส่วนตัวดีหรือไม่?”
เจิ้งอู๋เหลียงตกใจและพยายามห้ามปรามเขาอย่างรวดเร็ว “อาจารย์ อย่าปล่อยให้สตรีนางนี้หลอกท่านได้ขอรับ!”
หัวหน้าสำนักหมอหลวงตะคอกอย่างเย็นชา “ข้ามิเชื่อว่านางจะกล้าทำอะไรข้า!”
หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน
เขาผายมือเชิญลั่วชิงยวน
ลั่วชิงยวนติดตามหัวหน้าสำนักหมอหลวงไปยังห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง
เงียบมาก
ประตูห้องถูกปิดลง
หัวหน้าสำนักหมอหลวงจึงนั่งบนเก้าอี้แล้วรินชาหนึ่งจอก
“ในเมื่อเรากำลังจะเดิมพันกันแล้ว สำนักหมอหลวงต้องจัดเตรียมยาที่ข้าต้องการโดยไม่มีเงื่อนไข”
อาจารย์ใหญ่พยักหน้า “ตกลง”
“นอกจากนี้ ต้องให้ข้าตรวจชีพจรของท่านด้วย” ลั่วชิงยวนนั่งอยู่ตรงหน้าเขา
หัวหน้าสำนักหมอหลวงสะดุ้งและพูดด้วยความโกรธ “ท่านกำลังดูถูกว่าข้าแก่เฒ่ารึ! ข้าเองก็เป็นหมอนะ!”
เขาจะให้สตรีเช่นนางมาตรวจชีพจรของเขาได้อย่างไร
ลั่วชิงยวนพูดอย่างเย็นชา “อย่าเข้าใจข้าผิด ข้าแค่อยากให้ท่านมีชีวิตอยู่เพื่อทำตามเดิมพันให้สำเร็จ”
“ตอนนี้ท่านรู้สึกชาตามร่างกาย และขยับมือและเท้ามิได้ใช่หรือไม่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
พระเอกก็โง่ นางเอกก็งี้เง่าไม่สมเหตุสมผลอะไรสักอย่าง ตอนแรกก็อวยยศเป็นถึงปรมาจารย์ แต่สกิลอ่อนด๋อยมาก เสียเวลาอ่านจริงๆ จะครึ่งเรื่องละยังไม่มีสาระอะไรเลย...
หลงเข้ามาอ่านเสียเวลาตั้งนาน ในเรื่องมีแต่พวกสติไม้เต็ม พระเอกปัญญาอ่อน+ ไบโพล่า กลับกลอกชิบหาย นางเอกก็โง่จนเอียนหวังพึ่งพอ ช่วยพอ.มันทำห่าอะไร ทำดีไม่เคยได้ดี ประสาทแดก...
นังเอกนี่ควายมั้ย โง่บรม...
กำลังสนุกเลยค่ะต่อๆค่ะ...
เนื้อเรื่องไม่มีความฉลาดเลย แต่ละคน บ้าบอมาก...
ตายๆ ไปซะ นางเอกไร้น้ำยา ทำอะไรก้ไม่ได้ดีซักอย่าง...
พระชายยา เหี้ยไร ไร้น้ำยาสิ้นดี เหมือนนางทาส...
นางเอกก็หน้าด้านชิบหาย ผัวเกลี่ยดขนาดนี้ ก็ยังหน้าด้านทน...
🫠...
อ๋องคือโง่มากอะ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่พกสติเลย นางเอกก็โดนทรมานเกิน...