ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 91

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายนั้นจ้องเล่นงานนาง ไม่ว่าสุดท้ายจือเฉาจะเป็นหรือตาย ตราบใดที่นางแตะต้องร่างกายของจือเฉาก็ต้องโดนพิษไปด้วย

ระหว่างทางไปเรือนโอสถโดยมือจือเฉาอยู่ในอ้อมแขน เลือดที่ร้อนลวกก็หลั่งออกมาจากรอยแผลปริแตกบนแขนของนาง เลือดทะลักออกมาทันใดจนอาบย้อมให้อาภรณ์เป็นสีแดงฉาน

นางไม่สนใจความเจ็บปวดที่แขน หัวใจของนางร้อนรนเพียงต้องการจะช่วยชีวิตจือเฉาเท่านั้น

“พระชายา… บ่าวมีพิษ ปล่อยบ่าวไปเจ้าค่ะ…” จือเฉาอดกลั้นความเจ็บปวดเอ่ยออกมา พร้อมหลั่งน้ำตาอย่างเจ็บปวด

“เด็กโง่ หากปล่อยเจ้าไปแล้วเจ้าจะเป็นเยี่ยงไร? ทั้งร่างเจ้าเต็มไปด้วยพิษหากปล่อยไว้ก็เป็นอันตราย แน่นอนว่าเจ้าต้องแก้แค้น” แววตาลั่วชิงยวนคมกริบพร้อมเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น

จือเฉายิ่งร่ำไห้หนัก นางไม่คิดว่าเรื่องจะกลับเป็นเช่นนี้และถึงกับลากพระชายาเข้ามาเกี่ยวด้วย

……

ภายในเรือนโอสถ

คนรับใช้หลายคนกำลังแทะเมล็ดแตงและพูดคุยกันอยู่

“พี่ซู แผนของเจ้านี่เฉลียวฉลาดเสียจริง โอสถนั่นเป็นพิษทั้งนั้นแล้วก็ไม่มีใครกล้าจะทดสอบ คราวแรกเราต้องเสียหลายร้อยตำลึงเงินเพื่อหากคนเป็นร้อยมาทดลองยา ข้าไม่คิดเลยว่า วันนี้จือเฉาจะมาทดสอบให้ เรื่องนี้ก็จบเสียที”

สวีเซียงเซียงยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างภูมิใจ นางยิ้มแฝงนัยและบอกว่า “ไม่ต้องห่วง ทุกคนจะได้รับส่วนแบ่งนี้ ตอนเย็นข้าจะแบ่งเงินให้”

ต้องขอบคุณเฉียงเวยที่ช่วยนางคิดเรื่องนี้ นางได้ส่วนแบ่งมากกว่าร้อยตำลึง แม้ว่าจะโดนไล่ออกจากตำหนักอ๋องตอนนี้ นางก็มีเงินมากพอที่จะหาครอบครัวดี ๆ แต่งงานเข้าไปได้แล้ว

อีกทั้งจือเฉานั้นเป็นคนขลาดกลัว นางย่อมไม่กล้าเอาเรื่องนี้ไปฟ้องให้ใหญ่โตแน่

ทุกคนต่างก็กำลังมีความสุข แต่อึดใจต่อมาก็มีเสียงดังแหลมขึ้น…

“ข้าเองก็อยากได้ส่วนแบ่งเงินนั้นด้วย ดูซิว่าพวกเจ้าจะมีชีวิตอยู่ได้ใช้เงินไหม”

ทุกคนต่างตกตะลึง

ลั่วชิงยวนรุดเข้ามาในเรือนโอสถพร้อมอุ้มจือเฉามาในอ้อมแขน คนรับใช้หลายคนต่างก็รีบกระโดดหนีไปหลบไม่กล้าที่จะเข้ามาใกล้ นั่นก็เป็นเพราะว่าตอนนี้ทั้งร่างของจือเฉาเต็มไปด้วยพิษ

สวีเซียงเซียงยิ่งหวาดกลัว “พระชายา ท่านบุกเข้ามาในเรือนโอสถเช่นนี้ต้องการอันใด?”

“เจ้าสินะที่เป็นคนหลอกจือเฉาให้ทดลองยา?” แววตาลั่วชิงยวนเย็นเยียบ นางยกเท้าขึ้นและถีบสวีเซียงเซียงเข้าที่ตำแหน่งหัวใจ