ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 912

ลั่วเยวี่ยอิง!

นางมาได้อย่างไร!

“ท่านอ๋อง เหตุใดท่านมิรอหม่อมฉัน” ลั่วเยวี่ยอิงก้าวไปข้างหน้าและคล้องแขนของฟู่เฉินหวนเอาไว้

ลั่วชิงยวนตกใจ และมองไปที่ฟู่เฉินหวนด้วยสายตามิเชื่อ “เหตุใดท่านจึงพานางมาที่นี่?”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว

ลั่วเยวี่ยอิงรีบตอบทันที “ในฐานะภรรยาของท่านอ๋อง ข้าย่อมมาทำหน้าที่ของลูกสะใภ้ เพื่อดูแลเสด็จพ่อ”

ลั่วเยวี่ยอิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูอบอุ่นและเป็นมิตร

ลั่วชิงยวนมองดูฉากนี้ พวกเขาดูเหมือนคู่รักหวานชื่น และนางเป็นคนนอก

ทว่าในช่วงเวลาสำคัญที่ต้องรักษาจักรพรรดิสูงสุด นางจะปล่อยให้ลั่วเยวี่ยอิงเข้าใกล้ได้อย่างไร

“บาดแผลเจ้าหายแล้วรึ? ถึงได้มาที่นี่เพื่อดูแลองค์จักรพรรดิสูงสุด เจ้าแน่ใจหรือว่ามิได้มาสร้างภาระ?”

ได้ยินเช่นนี้การแสดงออกของลั่วเยวี่ยอิงเปลี่ยนไป

ความเจ็บปวดที่ฝ่ามือของนางยังคงทำให้นางมิสามารถขยับมือได้

ผ้าพันแผลถูกพันไว้อย่างแน่นหนา

หมอหลวงบอกว่า มือของนางอาจมิสามารถใช้กำลังได้อีกต่อไป และมิสามารถถือของหนักได้แล้ว นั่นจะต่างอะไรกับคนพิการ?

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะลั่วชิงยวน!

ดวงตาของลั่วเยวี่ยอิงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง นางเอ่ยอย่างเย็นชา “พี่หญิงมาได้ เหตุใดข้าจะมามิได้?”

“การดูแลเสด็จพ่อเป็นความตั้งใจของข้า ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่”

“ท่านอ๋องยังอนุญาตให้ข้ามา แล้วพี่หญิงมีสิทธิ์อะไรมาห้ามข้าเล่า?”

ลั่วเยวี่ยอิงพูดอย่างแผ่วเบา แต่คำพูดของนางมีความเป็นอริอย่างรุนแรงแฝงอยู่

ลั่วชิงยวนมองฟู่เฉินหวนด้วยสายตาที่เฉียบคม นางมิรู้ว่าฟู่เฉินหวนพาลั่วชิงยวนมาที่นี่ด้วยเหตุใด

ทั้งที่รู้ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่อันตราย หากมิสามารถรักษาโรคของจักรพรรดิสูงสุดได้ หรือหากจักรพรรดิสูงสุดเกิดเป็นอะไรไปความผิดทั้งหมดจะตกอยู่กับนาง!

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว ขณะมองไปที่ดวงตาของลั่วชิงยวน หัวใจของเขารู้สึกเหมือนมีเข็มทิ่มแทงอยู่