ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 922

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็พลันตกลงมาจากท้องฟ้า

เมื่อร่างนั้นแตะพื้นก็แผ่กระจายกลิ่นอายชั่วร้ายออกมา

ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น ดวงตาก็เต็มไปด้วยความกระหายเลือดและดุร้าย เขาพุ่งตัวไปที่เตียงทันที

ดวงตาของลั่วชิงยวนแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา สะบัดแส้ยาวที่ร่ายอักขระไว้พันรอบข้อเท้าของศัตรูแล้วดึงเขาอย่างแรง

แต่ชายคนนั้นดึงดาบสั้นออกจากมือแล้วโยนมันไปทางเตียง

จิตสังหารฟุ้งกระจายไปทั่ว

คนบนเตียงพลิกตัวไปด้านใน หลบคมดาบสั้นที่ปักลงบนเตียงได้ทันหวุดหวิด

แส้ยาวในมือของลั่วชิงยวนลากเขาลงไปที่พื้น อักขระเวทนั้นร้อนมากจนอีกฝ่ายร้องครวญครางซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาคว้าแส้ยาวแล้วพยายามจะดึงออก

เขาทนต่อความเจ็บปวดจากการถูกแผดเผา แล้วบังคับแส้ยาวจนหัก อีกฝ่ายกลับดึงแส้จนขาด แล้วกระโดดขึ้นมาโจมตีที่ใบหน้าของลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วแน่น และเห็นได้อย่างชัดเจนว่า บุคคลนั้นคือขันทีหนุ่มเมื่อวาน รอยแผลที่คอยังอยู่

เขาเป็นศพไปแล้ว

แต่ในตอนนี้ ภายในร่างกายของเขามีพลังบางอย่างที่แข็งแกร่งสิงอยู่

พลังวิญญาณชั่วร้ายเช่นนี้ เป็นวิญญาณชั่วร้ายที่ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบปีเห็นจะได้

นี่น่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่คนเบื้องหลังสามารถทำได้แล้ว

อีกฝ่ายจนตรอกจนต้องเผยไพ่ตายออกมาเสียแล้ว

ลั่วชิงยวนต่อสู้กับขันทีคนนั้นหลายกระบวนท่า และค่อย ๆ พ่ายแพ้ต่อเขา อีกฝ่ายมิรู้จักเหน็ดเหนื่อยและมิรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เลย มีเพียงอักขระเวทที่อาจทำให้เขาเจ็บปวดชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็มิสามารถทำให้เกิดความเสียหายใด ๆ ที่จะเป็นอันตรายต่อเขาได้

ขันทีฟาดฝ่ามือลงบนหน้าอกของลั่วชิงยวนอย่างแรง ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแผ่กระจาย ลั่วชิงยวนถูกซัดจนร่างกระเด็น

เมื่อเห็นเช่นนั้น ขันทีก็มิคิดจะไล่ตามนางไป แต่กลับหันหลัง รีบวิ่งไปที่เตียงทันที

ทันใดนั้นเขาก็เปิดม่านเตียงออก และใช้มือทั้งสองข้างชกลงบนตัวคนบนเตียงอย่างแรง

การโจมตีครั้งนี้หากมิทำให้ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

แต่ทว่าก่อนจะทันได้ตอบสนอง คนที่นอนอยู่บนเตียงมิใช่จักรพรรดิสูงสุด ทว่าเป็นฟู่เฉินหวน

ในความมืด ดวงตาที่ส่องประกายคู่นั้นพลันลืมขึ้น กริชในมือแทงเข้าที่หน้าอกของขันทีอย่างแรง

กริชมีอักขระเวทที่ถูกเขียนด้วยเลือด ทันทีที่กริชเจาะเข้าไปในร่างของขันที ก็เกิดการเผาไหม้และส่งเสียงอันซ่าออกมา ขันทีก็กรีดร้องคำรามอย่างน่ากลัว