ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 923

ลั่วชิงยวนติดตามกลิ่นไปจนสุดทาง

จนมาถึงด้านนอกพระตำหนักโช่วสี่แล้ว

นางเดินผ่านพระตำหนักโช่วสี่อย่างเงียบ ๆ และพบกับบรรยากาศอันมืดมนในสวนอันเงียบสงบด้านหลังพระตำหนักโช่วสี่

ไฟของเรือนกลางสวนส่องสว่างอยู่ และลั่วชิงยวนก็เตะประตูให้เปิดออก

ใบหน้าของร่างที่นั่งบนเก้าอี้ซีดด้วยความตกใจ จ้องมองนางอย่างตะลึง

“บังอาจ!” อีกฝ่ายตะโกนขึ้น

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว ปรากฏว่าเป็นสตรีในวัยสี่สิบคนหนึ่ง

ลั่วชิงยวนคิดอย่างรอบคอบ นางเคยเห็นสตรีนางนี้มาก่อน แต่มิเคยสังเกตอะไรมากนัก

“นี่คือพระตำหนักโช่วสี่ กล้าบุกเข้ามาได้อย่างไร!”

อีกฝ่ายตะโกนด้วยความโกรธ

แล้วรีบจะหนีทันที

ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางพุ่งเข้าไปขวางและเข้าปะทะกับอีกฝ่าย

“ข้ามิสนว่าจะเป็นพระตำหนักโช่วสี่หรือไม่ ข้ามาที่นี่ในคืนนี้เพื่อจัดการกับเจ้าเท่านั้น! เจ้าหนีมิพ้นแล้ว!”

เสียงของการต่อสู้ของทั้งสองดังชัดเจนเป็นพิเศษในคืนอันเงียบสงบเช่นนี้

มินานก็มีคนได้ยินเสียงจึงเข้ามา

“บังอาจ! ใครกล้าบุกตำหนักข้า!” เสียงอันสง่างามของไทเฮาดังมาจากด้านนอกประตู

มีเสียงฝีเท้ามากมาย และมีองครักษ์หลายคนมา

เมื่อไทเฮารีบเข้ามา ลั่วชิงยวนก็จับหญิงคนนั้นไว้ได้

นางจับคออีกฝ่ายแล้วเดินออกจากประตูช้า ๆ

เมื่อไทเฮาเห็นเหตุการณ์นี้ ฝีเท้าของนางก็แข็งทื่อไป

จากนั้นก็จ้องมองนางด้วยความโกรธ และกัดฟันแน่น “ลั่วชิงยวน!”

ลั่วชิงยวนยิ้มอย่างเย็นชา “รบกวนไทเฮาเช่นนี้ ต้องประทานขออภัยจริง ๆ เพคะ”

“แต่คืนนี้เพื่อจับโจรที่ลอบปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิสูงสุด หม่อมฉันไม่มีทางเลือก"