ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่าความทะเยอทะยานในดวงตาของเหยียนหน่ายซินที่นางเห็นคือสิ่งใด
“ก่อนหน้านี้เจ้าล้วนแสร้งทำหรือ?”
เหยียนหน่ายซินยิ้มเบา ๆ “เจ้าหมายถึงเรื่องใดเล่า”
“อาศัยตำแหน่งว่าที่ฮองเฮา ทำตัวตามอำเภอใจ ก่อความผิดมหันต์ กล่าวอ้างว่ามิอยากเป็นฮองเฮา และต้องการหนีไปกับคนรักของเจ้า ทั้งหมดนี้เจ้าล้วนแสร้งทำหรือ?”
“ดังนั้นเจ้าจึงใจแข็งถึงขนาดลงมือฆ่าโม่เชียนด้วยมือของเจ้าเอง”
เหยียนหน่ายซินได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะออกมา "ใช่แล้ว"
“ท่าทางโง่เขลาและสิ้นหวังนั้นล้วนเป็นการแสร้งทำ ข้ามิอยากอภิเษกกับฝ่าบาทจริง ๆ เพราะถึงข้าจะเป็นฮองเฮาของเขา ข้าก็จะเป็นเพียงหุ่นเชิดของตระกูลเหยียน มิต่างอะไรจากการเป็นหุ่นเชิดในวังหลัง”
“ข้ายอมรับมิได้ที่ต้องเป็นหุ่นเชิด ถึงจะยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงขนาดนี้ แต่กลับมิอาจครอบครองอำนาจที่ควรมีได้เลย”
"เช่นนั้น ข้าจึงมาที่นี่"
เหยียนหน่ายซินพูด พลางหยิบป้ายคำสั่งออกมาจากอกเสื้อและมอบให้ลั่วชิงยวน
“เจ้าบอกซือซิงว่า ตระกูลเหยียนส่งเจ้ามา แต่หากเจ้าไม่มีป้ายคำสั่ง ซือซิงย่อมมิเชื่อแน่”
“ตอนนี้กองทัพกว่าครึ่งของอู่จิ้นอยู่ในมือของเขาแล้ว มีเพียงต้องใช้สิ่งนี้หลอกเขาเท่านั้นเขาจึงจะยอมเรียกทัพมาสนับสนุน”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง
นางรับป้ายคำสั่งมา บนป้ายนั้นมีตัวอักษร ‘เหยียน’ สลักอยู่บนนั้น
นอกจากนี้ ยังมีตัวอักษรเล็ก ๆ ว่า ‘มหาราชาจารย์’ สลักอยู่ด้านล่างด้วย
“นี่คือป้ายคำสั่งของมหาราชาจารย์เหยียน เจ้าได้มาได้อย่างไร?”
เหยียนหน่ายซินตอบอย่างใจเย็น "แน่นอนว่าข้าขโมยมันมา"
“ข้ามิต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้วสำหรับตระกูลเหยียน”
“การขโมยสิ่งนี้ นับว่ามิใช่เรื่องยาก”
“เดิมทีข้าวางแผนที่จะนำป้ายคำสั่งนี้ไปหาซือซิงเพื่อระดมกำลังเอง แต่บังเอิญเจอเจ้าพอดี ข้าคิดว่าเจ้าคงเหมาะสมกว่าข้าในการทำเรื่องนี้”
“ท้ายที่สุด หากแผนล้มเหลว ข้าก็ยังสามารถกลับไปตระกูลเหยียนได้”
น้ำเสียงของเหยียนหน่ายซินสงบ ราวกับว่านางไม่มีอะไรปิดบัง
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วอย่างสงสัย “เจ้ามีจุดประสงค์อะไรในการทำเช่นนี้หรือ?”
เหยียนหน่ายซินตอบ “ข้ามิอยากเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง ข้าต้องการกำหนดชะตาชีวิตของตัวข้าเอง”
“ดังนั้นข้าจึงมิอาจปล่อยให้แผนร้ายของตระกูลเหยียนสำเร็จลุล่วงไปได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...