ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 957

ลั่วชิงยวนนำตราประทับมังกรออกมา

“เห็นตราประทับมังกรก็เหมือนกับการได้เห็นองค์จักรพรรดิสูงสุด! ท่านยังมิเชื่ออีกหรือ?”

เซี่ยงจิ้งดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง

“ตราประทับมังกรรึ?” เขาจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือของลั่วชิงยวนด้วยความลังเล

“ข้าจะรู้ได้เช่นไรว่าตราประทับมังกรที่เจ้าถืออยู่นั้นเป็นของจริงหรือของปลอม?”

ประการแรก ก่อนหน้านี้นางมีป้ายคำสั่งของมหาราชาจารย์เหยียนที่ใช่การให้ซือซิงระดมพลไปแล้ว

ทำให้เซี่ยงจิ้งมิอาจปักใจเชื่อได้อย่างง่ายดาย

ลั่วชิงยวนเก็บตราประทับมังกรไป และมองไปที่ต่งเจิ้นซานบนเตียง "แม่ทัพใหญ่ต่งถูกวางยาพิษด้วยพิษชนิดเดียวกับที่องค์จักรพรรดิสูงสุดได้รับ ข้ารักษาได้ แต่ตอนนี้ข้ายังมิอาจรักษาได้"

“หลังจากที่จักรพรรดิสูงสุดพระอาการดีขึ้นแล้วเท่านั้นข้าจึงจะสามารถล้างพิษของแม่ทัพใหญ่ต่งได้ มิเช่นนั้นข้าจะถูกตระกูลเหยียนสงสัยเอาได้”

“แต่ตอนนี้ข้าสามารถทำให้แม่ทัพใหญ่ต่งฟื้นตัวได้ชั่วคราว”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้เซี่ยงจิ้งตกใจอย่างหนัก

“ว่ากระไรนะ?” ถูกพิษชนิดเดียวกันกับองค์จักรพรรดิสูงสุด?

"ได้ ตราบใดที่เจ้าสามารถรักษาพิษของท่านแม่ทัพใหญ่ได้ ข้าจะเชื่อเจ้า!"

ลั่วชิงยวนคุกเข่าลงและฝังเข็มให้กับต่งเจิ้นซานอีกครั้ง

ในมิช้า ต่งเจิ้นซานก็สามารถขยับมือได้ พิษปีกพญามัจจุราชในตัวเขามิรุนแรงเท่าองค์จักรพรรดิสูงสุด ดังนั้นเมื่อถูกกระตุ้นเล็กน้อย เขาจึงสามารถพูดได้

“เซี่ยงจิ้ง…” ต่งเจิ้นซานพูดอย่างอ่อนแรง

เซี่ยงจิ้งตกใจ รีบคุกเข่าลงทันที "ท่านแม่ทัพใหญ่!"

“เมื่อครู่ข้าเห็นชัดเจนแล้ว นั่นคือตราประทับมังกรจริง ๆ! ฟังนาง แล้วระดมกำลังทหารไปเสริมทัพที่ผิงหนิงทันที!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เซี่ยงจิ้งก็ตกตะลึง

จากนั้นเขาก็กำหมัดและตอบว่า "ขอรับ!"

เซี่ยงจิ้งยืนขึ้น มองลั่วชิงยวนและพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ "ข้ายังมิได้ถามชื่อของแม่นางเลย"

“ลั่วชิงยวน”

เซี่ยงจิ้งตกใจมาก "ท่านคือ... พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการ?"

ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เซี่ยงจิ้งรู้จักนาง