ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 963

“ยิ่งกว่านั้น ฉินเชียนหลี่ก็ถูกจับตัวไปด้วย”

“รอดูกันต่อไปอีกสักหน่อย บางทีเขาอาจถูกช่วยให้รอดกลับมาได้แล้ว”

ลั่วอวิ๋นสี่อยู่ที่นี่มาโดยตลอด หากมีอะไรเกิดขึ้นกับฉินเชียนหลี่ นางต้องไปช่วยฉินเชียนหลี่แล้ว มิเช่นนั้นในยามนี้นางคงมิได้เห็นลั่วอวิ๋นสี่เงียบหายไปเช่นนี้

ลั่วอวิ๋นสี่มีเตี่ยฉุยติดอยู่กับร่างของนาง ด้วยความแข็งแกร่งของเตี่ยฉุย น่าจะช่วยฉินเชียนหลี่จากพวกนอกด่านได้อย่างราบรื่น

“ช่วยกลับมา? ท่านลงมือแล้วหรือ?” เซี่ยงจิ้งรู้สึกสับสน

ลั่วชิงยวนพยักหน้า "ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นข้าจึงส่งคนมาล่วงหน้าแล้ว"

เซี่ยงจิ้งรู้สึกประหลาดใจ

“แม่นางลั่วมิธรรมดาจริง ๆ”

“มิน่าแปลกใจเลยที่ท่านมาถึงชายแดน”

หากเป็นคนอื่น บางทีพวกเขาอาจจะมิสามารถแบกรับภารกิจสำคัญนี้ได้จริง ๆ

“แม่นางลั่ว หลังจากที่ซือซิงและข้าออกเดินทางคืนนี้ เรามิรู้ว่าการเดินทางจะราบรื่นหรือไม่ หากเรามิสามารถกลับมาได้ทันเวลา เมืองผิงหนิงก็จะกลายเป็นเมืองร้าง”

“ข้าคิดว่า รองแม่ทัพหลิวมิใช่คนที่เชื่อถือได้ ท่านอยู่คนเดียวจะไหวหรือ?”

ลั่วชิงยวนยกมุมปากขึ้น "วางใจเถิด ข้ากล้าจัดการเช่นนี้ เพราะข้ามั่นใจแล้ว"

“ตราบใดที่ข้าอยู่ที่นี่ พวกนอกด่านอย่าฝันว่าจะได้เข้าใกล้เมืองผิงหนิงได้แม้แต่ก้าวเดียว!”

เซี่ยงจิ้งยิ้มและพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้ทุกอย่างราบรื่น"

……

ยามพลบค่ำ

ชาวบ้านค่อย ๆ ทยอยมารวมตัวกันพร้อมสัมภาระ

ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความสับสน สับสนเกี่ยวกับอนาคต และมีความหวาดกลัว

แต่ก็ยังมีความหวังถึงความสงบและความปลอดภัย

ผู้คนรวมตัวกันมากถึงเจ็ดถึงแปดร้อยคน

มีคนมากมายจนซือซิงต้องนำทัพใหญ่ไปคุ้มกันพวกเขา

ลั่วชิงยวนจึงเหลือทหารเพียงสามพันนายไว้ป้องกันเมือง