ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 965

มีเสียงระเบิดดังขึ้นในหู

เศษหินระเบิดไปทั่วท้องฟ้า

ลั่วชิงยวนยืนขึ้นจากกองฝุ่น ฝุ่นกรวดบาดที่แก้มจนมีรอยเลือด

นางยืนขึ้นและมองการโจมตีจากเครื่องกระทุ้งหินอย่างต่อเนื่อง หอประตูเมืองทุกแห่งในเมืองถูกโจมตีอย่างรุนแรง ศพปลิวว่อน เลือดกระจายทั่วท้องฟ้า

ในช่วงเวลานี้ พวกเขาประสบกับความสูญเสียอย่างหนัก

เดิมทีกำลังคนของพวกเขาก็น้อยกว่าพวกนอกด่านอยู่แล้ว และด้วยพลังของเครื่องกระทุ้งหินในยามนี้ คราวล่มสลายของเมืองนี้ก็เป็นเรื่องของเวลาแล้ว

รองแม่ทัพหลิวรีบวิ่งไปข้างหน้าทันที และตะโกนว่า "ทุกคน รีบซ่อนตัวเร็วเข้า!"

“เครื่องกระทุ้งหินนี้มีพลังมหาศาล กำแพงเมืองของเรามิสามารถต้านทานได้เกินครึ่งชั่วยาวแน่!”

“เราเอาชนะพวกนอกด่านมิได้หรอก!”

“ยามนี้แล้ว เราก็ทำได้เพียงรีบไปซ่อนตัวอยู่ในเมือง และรอการสนับสนุนเท่านั้น!”

เมื่อคำพูดของรองแม่ทัพหลิวออกมา ผู้คนก็รู้สึกสิ้นหวังมากยิ่งขึ้น

“เข้าไปหลบในเมือง เหตุใดมิยอมแพ้ไปเลยเล่า?!” น้ำเสียงของลั่วชิงยวนเฉียบคม

รองแม่ทัพหลิวดุด้วยความโกรธ "สตรีอย่างเจ้ามิรู้อะไรเลย เป็นเจ้าแท้ ๆ ที่ทำให้ศัตรูโกรธจนพวกเขาเลือกใช้เครื่องกระทุ้งหินเช่นนี้!"

“คืนนี้มีคนบาดเจ็บล้มตายนับมิถ้วน และทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของเจ้า!”

"ในสายตาข้า หากจับเจ้าส่งให้พวกนอกด่านทั้งเป็น ก็อาจช่วยให้เมืองผิงหนิงของเราสงบสุขได้!"

คำพูดเหล่านี้ดังก้องหูของนาง ทำให้ลั่วชิงยวนโกรธจนถึงขีดสุด

ในความมืด นัยน์ตาของนางเปล่งประกายด้วยเจตนาสังหาร

ดาบยาวในมือนางฟันออกไปอย่างไร้ความปรานี มิลังเลแม้แต่น้อย

รองแม่ทัพหลิวถูกฟันเข้าที่คอ เลือดสาดกระเซ็นออกมา

“ผู้ที่สั่นคลอนขวัญกำลังใจของทหาร ต้องตายสถานเดียว!”

ดวงตาของลั่วชิงยวนเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด เปลวไฟลุกโชนขึ้น

“ทหารที่บาดเจ็บรีบอพยพออกจากหอประตูเมืองทันที ส่วนที่เหลือก็ทำตามคำสั่งข้า ไปชิงเครื่องกระทุ้งหินคืนมาให้ได้!”

“ของของพวกเรา ต่อให้ตกอยู่ในมือศัตรูก็ต้องชิงกลับมาให้ได้!”

หลังจากที่ลั่วชิงยวนพูดจบ นางกระโดดลงจากหอประตูเมืองพร้อมกับถือดาบยาวในมือ

นางลงสู่พื้นด้วยเจตนาฆ่า กำลังภายในอันมหาศาลของนางก็สั่นสะเทือนทำให้ศัตรูรอบตัวกระเด็นออกไป