ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 966

“ตายซะ!” สตรีจากเผ่านอกด่านผู้นี้แข็งแกร่งมาก จนสามารถบีบให้ลั่วชิงยวนล่าถอยไปจนกับหอกยาวได้

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว มองสตรีซึ่งเต็มไปความเกลียดชังอย่างบ้าคลั่งตรงหน้า ไร้ซึ่งสติโดยสิ้นเชิง

แววตาของนางเป็นประกายวาบ

นางแสร้งทำเป็นสู้มิไหว แต่เมื่อรู้สึกว่าหอกยาวใกล้เข้ามา นางจึงเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้าย

หอกยาวที่อยู่ข้างหลังถากผ่านเอวของนาง ทิ้งรอยแผลได้เลือดไว้

หอกยาวพุ่งทะลวงอย่างรวดเร็ว แทงเข้าที่หน้าท้องของสตรีจากเผ่านอกด่านที่อยู่ตรงหน้า

“อั่ก!” ความเจ็บปวดสาหัสทำให้สตรีจากเผ่านอกด่านอ่อนแรงลง

ลั่วชิงยวนใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ดังกล่าว หมุนตัวเตะสตรีนางนั้นให้กระเด็นออกไป สตรีจากเผ่านอกด่านล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“องค์หญิงชิงหวย!” เสียงร้องดังมาจากสนามรบที่วุ่นวาย

ลั่วชิงยวนเหลือบมองไปด้านข้าง ‘องค์หญิงชิงหวย?’

กองทัพวิญญาณนับล้านเอาชนะพวกนอกด่านอย่างไร้หนทางโต้กลับ

แม้ว่าอาวุธที่อยู่ในมือของวิญญาณเหล่านั้นจะมิสามารถทะลวงผ่านร่างกายของศัตรูได้โดยตรงแต่ในสนามรบนี้ไม่มีสิ่งใดขาดแคลน

ศัตรูมากมายที่ถูกพัดลอยขึ้นไปในอากาศต่างกระแทกเข้ากับคมดาบและตายทันที

สิ่งนี้ทำให้ทัพเผ่านอกด้านที่มีระเบียบเรียบร้อยแต่เดิมตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

พวกเขามิรู้ว่าพลังชั่วร้ายนี้มาจากที่ใด มันเล่นงานพวกเขาจนมิอาจสู้กลับได้ พวกเขามิแม้แต่จะมองเห็นศัตรู แต่กลับถูกโจมตีจนกระเจิงไป

ลั่วชิงยวนนำคนยึดเครื่องกระทุ้งหินสองคันแล้วรีบส่งพวกมันกลับไปทันที

และดูเหมือนว่าการบาดเจ็บสาหัสขององค์หญิงชิงหวยได้รับบาดเจ็บสาหัสและสนามรบที่วุ่นวาย พวกนอกด่านจึงออกคำสั่งให้ล่าถอย

และหนีกระเจิงไปอย่างสิ้นหวัง

นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เริ่มป้องกันเมืองที่พวกเขาสามารถเอาชนะศัตรูได้อย่างถล่มทลายเช่นนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกนอกด่านหลบหนีไปด้วยความอับอายเช่นนี้

สิ่งนี้ช่วยเพิ่มขวัญและกำลังใจของทหารทุกนาย

ฝูงชนโห่ร้องขณะขนเครื่องกระทุ้งหินกลับเข้าเมือง

“ครั้งนี้ที่เราขับไล่พวกนอกด่าน ราวกับสวรรค์เมตตา ข้ายังดูมิออกเลยว่าพวกนั้นเจอปัญหาอะไรเข้าไป”

“ใช่ ข้าก็ดูมิค่อยออกเช่นกัน มันน่าทึ่งจริง ๆ!”

“ข้ามิเคยคิดฝันว่าเราจะได้เครื่องกระทุ้งหินกลับมาเช่นนี้!”

"แม่นางลั่ว ครั้งนี้ต้องขอบใจท่านแล้ว!"