ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 967

ลั่วอวิ๋นสี่นี่เอง!

ข้างหลังนางคือฉินเชียนหลี่ ชายที่ร่างทั้งร่างอาบไปด้วยเลือดที่ถูกพาตัวลงมา

ทุกคนตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้

“ท่านแม่ทัพฉิน!”

ลั่วเยวี่ยอิงมองไปที่ฉินเชียนหลี่ ดูราวกับว่าเขาทนทุกข์ทรมานอย่างมาก

ดูอ่อนล้าใกล้ตายเต็มที

“รองแม่ทัพหลิวอยู่ที่ใด?” ฉินเชียนหลี่มองไปรอบ ๆ หลังลงจากม้า คนแรกที่เขาถามหาคือรองแม่ทัพหลิว

ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยความสงสัย "เจ้าถามถึงเขาด้วยเหตุใด?"

“เขาสำคัญมากหรือ?”

ฉินเชียนหลี่พูดอย่างจริงจัง "แน่นอนว่าสำคัญมาก ข้ายังต้องปรึกษาเรื่องสำคัญกับเขา"

คำตอบนี้ทำให้ลั่วชิงยวนประหลาดใจ นางเลิกคิ้วแล้วถามว่า "เจ้ามิใช่ว่าต้องเอาเรื่องรองแม่ทัพหลิว หรอกหรือ? ชายผู้นี้มิน่าเชื่อถือแม้แต่น้อย เขาทำลายขวัญกำลังใจของทหารในยามศึกสงคราม ข้าจึงสังหารเขาไปแล้ว"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฉินเชียนหลี่ก็ตกใจ "ว่ากระไรนะ? เจ้าสังหารเขาไปแล้วหรือ?"

“เจ้าเป็นใคร? มาฆ่ารองแม่ทัพของข้าด้วยเหตุใด?!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว เมื่อเห็นสายตาที่มิคุ้นเคยของฉินเชียนหลี่

ลั่วอวิ๋นสี่ที่อยู่ด้านข้างก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

ลั่วชิงยวนมองฉินเชียนหลี่ด้วยความสงสัย "เจ้าจำข้ามิได้หรือ?"

ฉินเชียนหลี่สะดุ้ง ราวกับตระหนักถึงอะไรบางอย่างได้ จึงรีบเบือนสายตาและเปลี่ยนเรื่องทันที

“ครั้งนี้การโจมตีของพวกนอกด่านรุนแรงมาก พวกเราทนมาได้ถึงขนาดนี้ เกรงว่าจะไม่มีกำลังเสริมแล้ว เช้าวันพรุ่งเราจะเปิดประตูเมืองและยอมจำนน เพื่อปกป้องชาวบ้านในเมืองของเรา”

“ในยามนี้นี่เป็นวิธีเดียวที่เหลืออยู่ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากออกคำสั่งนี้ ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจ”

ฉินเชียนหลี่พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ทหารยังมิทันอธิบายว่า กำลังเสริมมาถึงแล้ว และราษฎรถูกอพยพไปหมดแล้ว

ครู่ต่อมา ดาบยาวในมือของลั่วชิงยวนก็พาดลงไปที่คอของฉินเชียนหลี่

ทุกคนต่างตกใจ

ฉินเชียนหลี่หันหน้าไปมองนางด้วยความตกใจ "นี่เจ้าคิดจะทำอะไร?"

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองไปที่คนตรงหน้า แววตานางเย็นชา

“ใครก็ได้ จับนางให้ข้า!” ฉินเชียนหลี่สั่งทันที