ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 969

และตระกูลฉินก็จะถูกหางเลขไปด้วย และทั้งตระกูลจะต้องถูกประหาร!

“ตระกูลเหยียนสั่งให้เจ้าทำเช่นนี้รึ? ในเมืองผิงหนิงนี้ยังมีสายของตระกูลเหยียนอีกกี่คน?”

สวี่อี้มองนางด้วยความตกใจ

มิคิดเลยว่านางจะรู้เรื่องนี้ด้วย

สวี่อี้กัดฟัน "ยังมีรองแม่ทัพหลิวที่ถูกเจ้าฆ่าไปอีกคน"

“และซือซิงแห่งกองทัพอู่จิ้น”

“ข้ารู้จักแค่สองคนนี้ ส่วนอีกคนข้ามิรู้แล้ว”

ลั่วชิงยวนพูดอย่างใจเย็น "สองคนนี้ข้ารู้แล้ว สิ่งที่เจ้าให้การมาไม่มีค่าอันใดสำหรับข้าเลย"

“เอ็นร้อยหวายที่เท้าอีกข้างของเจ้า มิรู้ว่าจะรักษาไว้ได้หรือไม่”

จู่ ๆ สวี่อี้เหงื่อแตกพลั่ก รู้สึกตื่นกลัวอย่างมาก

เขาพูดอย่างเร่งรีบว่า "ฉินเชียนหลี่น่าจะยังมีชีวิตอยู่! ยามที่องค์หญิงหล่างชิ่นจับกุมเขามา คำพูดนางช่างคลุมเครือนัก ดูเหมือนนางจะมิอยากฆ่าฉินเชียนหลี่เท่าไหร่เลย"

ลั่วชิงยวนตกตะลึง

หล่างชิ่น?!

“ข้ารู้แผนการของพวกนอกด่านมาบ้างเล็กน้อย พวกเขาจงใจจับข้าและทรมานข้า พวกเขาแค่หวังว่าพวกเจ้าจะมาช่วยข้า จากนั้นก็ให้ข้าสมคบกับรองแม่ทัพหลิวเปิดประตูเมืองให้พวกเจ้ายอมจำนน”

“เมื่อฟ้าสาง พวกเขาต้องการเห็นธงขาวโบกสะบัดบนประตูเมือง”

“จากนั้นพวกเขาก็จะเข้ามายึดเมืองผิงหนิง!”

“ขั้นต่อไปคือบุกโจมตีอู่จิ้น หลังจากยึดอู่จิ้นได้แล้ว พวกเขาจะบุกตีเมืองจีซานอย่างดุเดือด หากเมืองจีซานแตกลงแล้ว พวกเขาก็จะบุกตรงเข้าสู่เมืองหลวงได้!”

ลั่วชิงยวนครุ่นคิดและพูดอย่างเงียบ ๆ "ดังนั้นเมื่อพวกนอกด่านบุกโจมตีจีซาน มหาราชาจารย์เหยียนจะบังคับให้อ๋องผู้สำเร็จราชการมอบอำนาจทางทหารของเขา จากนั้นเขาจะนำกองทัพไปต่อต้านการรุกรานของพวกนอกด่านด้วยตัวเอง"

“เมื่อถึงเวลานั้น พวกนอกด่านจะล่าถอยไป มหาราชาจารย์เหยียนก็จะสร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ และยึดอำนาจทางทหารเอาไว้มิยอมปล่อย”

“ตระกูลเหยียนจะครองอำนาจใหญ่ และตระกูลเหยียนจะกลายเป็นผู้กุมชะตาของใต้หล้านี้!”

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังสนิทสนมกับตระกูลฉิน นักรบผู้ยิ่งใหญ่ตระกูลฉินต้องการให้นางเป็นสะใภ้ รักใคร่นางมาก ซึ่งทุกคนก็รู้ดี

ดังนั้นเมื่อฉินเชียนหลี่ถูกใส่ร้ายว่าคิดทรยศ เข้าร่วมกับศัตรู และลั่วชิงยวนซึ่งใกล้ชิดกับตระกูลฉินก็จะถูกลากเข้าไปพัวพันด้วย

และเนื่องจากนาง ซึ่งเป็นชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ฟู่เฉินหวนย่อมมีเหตุอันสมควรให้ต้องถูกสงสัย

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ และลุกขึ้นยืนช้า ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ "ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ลืมตาดูให้ดีว่าเมืองผิงหนิงจะพินาศหรือไม่"

นางเดินออกจากห้องและมองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน

"ฟ้าใกล้จะสางแล้วสินะ"

ลั่วอวิ๋นสี่หันหลังกลับและก้มหน้าลง "ข้าขอโทษ เรื่องสำคัญเช่นนี้ข้ากลับทำพลาด"

ลั่วชิงยวนปลอบใจ “มิใช่ความผิดของเจ้าหรอก”

“เขาเป็นคนใกล้ชิดของฉินเชียนหลี่ เขาย่อมเข้าใจนิสัยของฉินเชียนหลี่ดี เขาสวมรอยเป็นฉินเชียนหลี่และเลียนแบบเขา แม้แต่คนของเขาเองยังแยกมิออก เจ้าจะมองออกได้อย่างไร”

“แล้วตอนนี้เราควรจะทำอย่างไรดี? ยังมีโอกาสกู้สถานการณ์อยู่หรือไม่?” ลั่วอวิ๋นสี่ถามอย่างกังวล

หลังจากทุ่มเทแรงกายและเวลาไปมาก แต่กลับช่วยตัวปลอมออกมาเสียได้ เรื่องนี้ทำให้ลั่วอวิ๋นสี่รู้สึกหงุดหงิดอย่างยิ่ง

หวังเพียงว่า ในศึกที่กำลังจะมาถึงนี้นางจะสามารถทำประโยชน์อะไรเพื่อชดเชยได้บ้าง

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ก่อนเอ่ยแผ่วเบา "ชักธงขาว ฟ้าสางก็ยอมจำนน"

ลั่วอวิ๋นสี่ประหลาดใจ "ว่ากระไรนะ?"