ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 978

เขาเอียงร่างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี รวบรวมกำลังภายในไว้ในฝ่ามือ กัดฟัน และปล่อยกำลังภายในออกไปอย่างรุนแรง

ทันใดนั้นเขี้ยวเหล็กเล่มหนึ่งในร่างพุ่งออกมาอย่างแรง

พลังนั้นแข็งแกร่งมากจนเขี้ยวเหล็กถูกสะบัดออก และพุ่งเข้าใส่ร่างของลั่วฉิงโดยตรง

ในระยะใกล้เช่นนี้ ลั่วฉิงมิอาจหลบเลี่ยงได้ทัน

นางร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด ทั้งร่างถูกกระแทกจนปลิวออกไป

เขี้ยวเหล็กปักกลางหน้าอกของนาง ลั่วฉิงล้มลงกับพื้นอย่างแรง และกระอักเลือดออกมา

นางมิเคยคิดเลยว่าวันหนึ่งนางจะถูกเขี้ยวเหล็กของนางเองเล่นงานเช่นนี้

ฟู่เฉินหวนยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตาลึกล้ำฉายแววเย็นชา

สายตาเย็นยะเยือกนั้นทำให้รู้สึกราวกับอยู่ในห้องน้ำแข็งใต้ดิน

ลั่วฉิงตกใจมาก "นี่เจ้าแค่แสร้งทำรึ!"

ฟู่เฉินหวนอดทนต่อความเจ็บปวดที่ไหล่ของเขา และเดินไปหาลั่วฉิงช้า ๆ “ถ้ามิทำเช่นนี้ ข้าจะทำให้เจ้าสาหัสได้อย่างไร”

แววตาเขาเย็นเยียบ ก่อนที่เขาจะก้มลงหยิบดาบของลั่วฉิงขึ้นมา

เมื่อลั่วฉิงเห็นสิ่งนี้ก็ตื่นตระหนกทันที นางปามีดสั้นออกไปจากฝ่ามือ

ฟู่เฉินหวนเอียงตัวหลบได้ทัน

ลั่วฉิงใช้โอกาสนี้รีบลุกขึ้นและวิ่งหนีไปทันที

เมื่อฟู่เฉินหวนมองกลับไป ร่างของลั่วฉิงก็วิ่งหนีไปไกลแล้ว เขาจึงมิได้ไล่ตามนาง

จนกระทั่งร่างของลั่วฉิงหายไปจากสายตา เขาก็มิสามารถทนได้อีกต่อไป ถอยไปสองก้าวพิงต้นไม้อย่างไร้เรี่ยวแรง เลือดสดพุ่งออกจากปาก

เขายกแขนขึ้นเช็ดเลือด

เซียวชูรีบกลับมา “ท่านอ๋อง!”

เมื่อเห็นท่านอ๋องที่ร่างอาบไปด้วยเลือด เซียวชูก็กังวลอย่างมาก "เหตุใดท่านอ๋องถึงใช้วิธีเสี่ยงเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ?"

ฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงทุ้มต่ำ "หาไม่แล้ว จะสลัดกลุ่มคนพวกนี้ไปได้อย่างไร"

พวกเขาถูกไล่ล่ามาตลอดทาง และเสียเวลามากเกินไปในการพยายามสลัดกลุ่มมือสังหารเหล่านี้

ยิ่งเสียเวลาไปอีกวัน เขาก็ยิ่งเป็นห่วงลั่วชิงยวนมากขึ้นเท่านั้น

ดังนั้นจะรอช้ามิได้อีก

เซียวชูแบกฟู่เฉินหวนไว้บนหลังของเขาทันทีและวิ่งออกจากป่าไป