ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 98

ในสวน แม่นมเติ้งและคนอื่น ๆ ต่างก็พากันอึ้งงัน พวกเขาไม่คิดว่าวิธีการที่พระชายาใช้จะทำให้ลั่วเยวี่ยอิงฉวยยานั้นขึ้นมาแล้วกินลงไปเอง

หากว่ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับอาการบาดเจ็บของลั่วเยวี่ยอิง ก็ไม่มีอันใดที่เกี่ยวข้องกับพระชายาทั้งสิ้น ในสายตาของทุกคนเห็นว่า ลั่วเยวี่ยอิงนั้นเป็นฝ่ายที่แย่งชิงยาไปกินเอง

แม่นมเติ้งห็นว่า งานที่แสนยากนั้นเมื่ออยู่ในมือพระชายาก็สำเร็จได้อย่างง่ายดาย นางไม่เพียงเล่นลูกไม้กับลั่วเยวี่ยอิง ทำตามแผนได้สำเร็จและยังได้แก้แค้นอีกด้วย นี่มันน่าพึงพอใจยิ่งนัก

นางยิ่งรู้สึกชื่นชมพระชายามากขึ้น

หากว่าไม่ใช่เพราะเป็นการไม่สะดวกที่จะพูดคุยกันตรงนี้ นางก็คงจะเอ่ยชื่นชมพระชายาออกมาแล้ว

ที่ทางเดินนอกสวน ฟู่เฉินหวนเองก็แอบยืนมองอยู่เงียบ ๆ

เด็กรับใช้อดไม่ได้ที่จะบอกว่า “กระหม่อมคิดว่า พระชายาโดนคุณหนูรองลั่วเล่นงานเสียอีก ไม่คาดเลยว่าแท้จริงเป็นพระชายาที่วางแผนเล่นงานคุณหนูรองลั่ว”

แววตาสงบนิ่งของฟู่เฉินหวนเกิดคลื่นระลอกหนึ่ง ในดวงตาฉายแววคมกล้า เขายิ้ม “ข้ากลัวว่านางไม่ได้มีเจตนาเพียงแค่จะกลั่นแกล้งคุณหนูรองลั่วเท่านั้นหรอก”

“ข้าไม่คิดมาก่อนว่า บุตรสาวสายตรงที่ไร้ค่าซึ่งโดนคนอื่นกลั่นแกล้งรังแกมาตลอดจะเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้”

การเปลี่ยนแปลงนั้นช่างใหญ่หลวงเสียจนพวกเขาเองก็อดตื่นตะลึงไม่ได้

“พระชายาเจ้าคะ คุณหนูรองลั่วคงไม่เอาเรื่องไปฟ้องท่านอ๋องใช่หรือไม่เจ้าคะ?” จือเฉารู้สึกเป็นกังวล

ลั่วชิงยวนยิ้ม นางหยิบผลไม้จากจานขึ้นมากินและบอกว่า “หลังจากต้องอับอายถึงเพียงนี้ นางมิกล้าคาบเรื่องนี้ไปฟ้องหรอก ข้าว่าป่านนี้นางคงเก็บตัวร้องไห้อยู่ในห้องเสียมากกว่ากระมัง”

ด้วยเหตุผลบางอย่างภาพของฟู่เฉินหวนก็ปรากฏขึ้นในหัวของนาง

เมื่อคิดถึงอาการปวดหัวจนแทบแตกเป็นเสี่ยงของเขาเมื่อวันก่อน รวมถึงแววตาเปี่ยมโทสะนั้น ต้องมีบางอย่างผิดปกติเป็นแน่

แต่นางก็เพียงมองดูเท่านั้น ไม่ได้จับชีพจรของเขาดังนั้นจึงไม่สามารถรู้อาการได้

ช่างมันเถอะ เรื่องนี้จะเกี่ยวอะไรกับนางกัน?

กังวลไปก็เสียเวลาเปล่า

คนเขาไม่ได้มาซาบซึ้งใจด้วยสักหน่อย