ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 99

ลั่วชิงยวนตอบโดยไม่คิดมาก “หากว่าเขาเป็นที่เคารพอย่างสูงเช่นนั้น เขาก็คงไม่สนใจว่าของขวัญจะสูงค่าหรือไม่ หากแต่ต้องมอบให้ด้วยใจ”

“หากว่าท่านอยากให้ท่านมหาราชครูลั่วพอใจท่าน ก็ต้องย่อมหาของที่เขาชมชอบ หากว่าเขาชอบอะไรแล้วยังไม่มีของสิ่งนั้น หม่อมฉันก็จะมอบของสิ่งนั้นให้เขา”

ลั่วชิงยวนก็คิดว่าตนควรจะไปร่วมงานฉลองวันเกิดนี้ดีหรือไม่

บางทีอาจจะมีโอกาสดี ๆ รอนางอยู่ก็เป็นได้

นางไม่สามารถทุ่มเทลงพนันที่ฟู่เฉินหวนคนเดียวได้แล้วตอนนี้

ทันใดนั้นก็มีเสียงก่นด่าดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

ลั่วชิงยวนมองตามเสียงไปก็เห็นลั่วเยวี่ยอิงเดินจูงมือมากับหญิงสาวงดงามผู้หนึ่ง

“น่าแปลกนัก ที่เดี๋ยวนี้คางคกเองก็ทะยานไปเกาะยอดไม้ได้ แสดงว่าเจ้าอ่อนแอเลยโดนรังแกเอาได้ หากว่าเป็นข้า ข้าจะถลกหนังคางคกนั่นแล้วเอาไปทอดในกระทะเสียเลย”

“หากว่ามันทะยานไปเกาะยอดไม้ แล้วจะยังนับว่าเป็นคางคกอยู่ไหม? หรืออาจจะเป็นคางคกมีปีก เจ้าคิดว่าตัวอะไรก็จะกลายร่างเป็นหงส์ได้ทั้งหมดเช่นนั้นหรือไร?”

ขณะที่พูดเช่นนั้น พวกนางก็เดินเข้ามาในสวน

หญิงสาวผู้นั้นสวมกระโปรงสีชมพู นางดูงดงามและเฉลียวฉลาดทว่าเด็มไปด้วยโทสะ นางมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเกลียดชัง

แน่นอนว่าคนที่นางด่านั้นก็คือลั่วชิงยวน

หญิงสาวผู้นี้ดูคุ้นตานัก เมื่อมองเห็นนางลั่วชิงยวนก็รู้สึกได้ว่าในใจนั้นมีความหวาดกลัวเกิดขึ้น

เจ้าของร่างนี้ต้องเคยหวาดกลัวคนผู้นี้มากแน่

“เจ้ามองอะไร อย่าเอาตาสกปรกของเจ้ามามองข้านะ ข้าขยะแขยง” หญิงสาวชุดสีชมพูถลึงตามองนาง

หลังจากพูดจบนางก็นั่งลงกับลั่วเยวี่ยอิง แล้วพูดต่อ “คนเราจะหน้าด้านหน้าทนสักแค่ไหนกันเชียว? ข้าเพิ่งเคยเห็นคนที่ทำตัวเป็นขอทานแล้วแต่งงานมาแต่ตัว ไม่พอก็ยังจะมาพูดจาก้อร้อก่อติกกับน้องสามีอีก คนเช่นนี้สมควรโดนเอาไปขังไว้ในกรงหมู”

เห็นได้ชัดว่าคำพูดพวกนี้นั้นด่าว่าลั่วชิงยวน

แม้แต่ฟู่อวิ๋นโจวก็ยังทนฟังไม่ได้ สีหน้าเขาไม่น่าดู เขาต้องการจะเอ่ยบางอย่างเพื่อเป็นการปกป้องนาง แต่เขาพูดเร็วเกินไปเลยทำให้ไอแรง ๆ “แค่ก แค่ก แค่ก”