ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 980

นายทหารตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ก่อนบ่นพึมพำว่า "เขาอาจจะมิอยากรับลูกชายตัวโตอย่างท่านก็ได้"

“ไสหัวไป!” ซือซิงเตะเขาหนหนึ่งด้วยความโกรธ

……

ฟู่เฉินหวนนอนอยู่ที่นั่นสองวันแล้วก็ตื่นขึ้นมาในที่สุด

หลังจากตื่นขึ้นมา เมื่อพบว่าตนมิได้อยู่ที่อู่จิ้นแต่กลับอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เขาก็รู้สึกโกรธมาก

“เซียวชู เจ้ากล้าดีอย่างไรมาขัดคำสั่งข้า?!” ฟู่เฉินหวนโกรธจัด

เซียวชูคุกเข่าลง “กระหม่อมขัดคำสั่งท่านอ๋อง ยินดีรับโทษพ่ะย่ะค่ะ!”

ฟู่เฉินหวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา แล้วเปิดประตูออกไปด้วยความโกรธ

“หากเกิดอะไรขึ้นกับลั่วชิงยวน ข้าจะไม่มีวันไว้ชีวิตเจ้า!”

“เอาเถอะ ไปอู่จิ้นได้แล้ว!”

พวกเขาทั้งสองเริ่มเดินทาง มิหลับมินอนตลอดทั้งคืน

ในที่สุดก็มาถึงอู่จิ้น

มองเห็นกองทัพในชุดเกราะสีดำ ยืนสงบนิ่งอยู่ในทะเลทราย

กองทหารสามหมื่นนาย แยกกันมาจากหลายทิศทางและกำลังรวมตัวกันที่นี่

ดูมีพลังน่าเกรงขาม

เต็มไปด้วยจิตสังหารท่วมท้น

เมื่อฟู่เฉินหวนขี่ม้าและปรากฏตัวบนเนินหิน

รองแม่ทัพหลายคนรีบก้าวเข้ามาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“ทุกคนมาถึงแล้ว รอรับคำสั่งจากท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”

“ท่านอ๋อง ตามที่กองทัพอู่จิ้นในเมืองรายงานมา ทั้งกองทัพอู่จิ้นได้รีบไปที่เมืองผิงหนิงเพื่อให้การสนับสนุนแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลงเล็กน้อยและถือดาบยาว "ไป ไปเมืองผิงหนิงกัน!"

……

ตกเย็น

แสงแดดอาบท้องฟ้า ลั่วชิงยวนกำลังนั่งพิงกำแพง

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนว่า "มีคนมา"

ทุกคนตกใจ และมองออกไปนอกเมือง

ลั่วชิงยวนก็ลุกขึ้นยืน และตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฉากนั้น

เป็นคนกลุ่มใหญ่

ดูเหมือนจะเป็นผู้ลี้ภัย มีกันมากกว่าสองร้อยคน

หลายคนเป็นคนแก่ เด็ก และสตรีจำนวนมิน้อย